Tipo Tinto Rocks!!

Wattûh?! Zal het eerste reactie van de meeste van mijn lieve lezers zijn. Ik kan alvast verklappen dat het een specialiteit van Mozambique is, de verdere details volgen zo..Want ik moet natuurlijk bij het begin beginnen..Een week voor mijn geplande vertrek zat ik namelijk zwaar in de studiestress..maar nog effe daarvoor, het weekend van 1 en 2 april om precies te zijn (en JA, ik weet dat dat alweer een maand geleden is..maar het ligt me nog erg vers in het geheugen..) ben ik naar het Cape Town International Jazz Festival geweest. Het is de Kaapse versie van het North Sea Jazz Festival (voorheen ieder jaar in juli in Den Haag gehouden voor de nono’s) en het droeg voorheen ook deze naam. Maar Zuid-Afrika heeft wederom de Nederlandse vinger uit de pap getrokken en organiseert het jazzfestival sinds vorig jaar helemaal zelf. En het was súper! De afgelopen twee jaar ben ik met m’n papa gaan genieten van de likes of o.a. Ibrahim Ferrer, James Brown, Alicia Keys en JA, ook wat echte jazz klassiekers.. Nu ik in Kaapstad studeer moet ik het dit jaar helaas missen, maar deze tweedaagse Afrikaanse versie maakte het zeker goed. Ik vond het erg leuk om eindelijk eens in aanraking te komen met wat echte Afrikaanse muziek, wat meer echte Afrikaanse nieuwe mensen te leren kennen en natuurlijk te genieten van een echt lekker Afrikaans hapje en drankje..Ik zal jullie niet vermoeien met al de namen van de bands die ik heb gehoord, maar wel zeker wat van de muziek mee naar huis brengen..De enige die ik heb gezien en die jullie mogelijk kennen zijn de Mama Africa van de Afrikaanse muziek: Miryam Makeba EN onze Nederlandse hiphop trots Relax, wat natuurlijk ook weer vet relaxed was!
Ik zou eigenlijk met Lot gaan, maar haar oma was helaas net overleden, dus die moest overhaast terug naar Nederland. Uiteindelijk ben ik met haar Noorse huisgenootje en muziekfreak Mari gegaan, wat erg gezellig was.
Maar goed, eenmaal terug op aarde vanuit de muziekhemel, moest ik nog een paar dagen flink aanpoten voor mijn vertrek naar Mozambique. Ik had namelijk mijn eerste echte deadline voor een paper en een presentatie voor mijn masterclass op donderdag (mind you, deze klasgenoten zijn niet te vergelijken met mijn lieve medemasterstudentjes in Nederland, maar onder andere twee advocaten, twee magistrates (soort rechters in SA) en een social worker). Ik voel me als jongste in de klas van 12 dus behoorlijk het groentje, wat de stress er niet minder op maakte.. Uiteindelijk was ik donderdag min of meer mentaal klaar voor mijn presentatie, maar op papier dus nog totaal niet. Gelukkig waren er natuurlijk veel te veel mensen om hun onderzoeksbevindingen te presenteren en tja, wie ben ik dan om me als vrijwilliger op te werpen?? Ik kwam er uiteindelijk dus met een sisser van af (mijn vader zou weer zeggen dat ik ook voor het geluk geboren ben..)
Donderdagavond even lekker naar de film, Syriana met m’n huisgenootje Anke. En dat was niks zwijmelen bij George Clooney, want die was ineens een uitgezakte man van middelbare leeftijd. Dat was eigenlijk maar goed ook, want het verhaal over vuile spelletjes in het Midden Oosten was behoorlijk complex (wel een goede film trouwens!)
Anyway…na een nacht lang al mijn luchtige topjes, rokjes, bikini’s én bussen muggenspray in te hebben gepakt was ik er klaar voor: Op naar Mozambique!!

Ik zie net dat het alweer een flinke lap tekst geworden is, dus als je wilt is dit misschien een goed moment om nog effe een bakkie koffie of thee in te schenken, voor je doorgaat met lezen…

Ik moet bekennen dat het begin van de trip lichtelijk rampzalig was. Ik kom natuurlijk gehaast zoals altijd, iets na tienen aan op de parkeerplaats bij de duikclub van UCT. In de laatste infomail hadden ze er namelijk nadrukkelijk op gehamerd op tijd te komen, want anders zou er wat zwaaien! Maar naar een aanstonds vertrek zag het er helaas niet bij mijn aankomst. Wél zag ik mensen die het hadden gepresteerd om in de korte tijd dat ze op waren al 4 biertjes naar binnen te werken.. Wat in de periode daarop volgde is gelukkig inmiddels uit m’n geheugen gevaagd. Niet omdat ik me ook maar meteen aan ‘het bieren’ heb overgegeven, maar vanwege een ‘mental block’. De bus reed uiteindelijk namelijk pas bepakt en bezakt de parkeerplaats af om kwart over drie ’s middags!!! Als je je het nog goed kan herinneren, heb ik in een eerder bericht gemeld dat een aantal dingen hier wat trager verlopen..maar een vertraging van een studentenbusreis van 5 uur?!
Goed dat was genoeg gezeur van mijn kant..Alhoewel..de busreis die ik me voorstelde als zo een die pubers maken naar Lloret (en ik altijd angstvallig heb gemeden..) was niet overdreven bijna dubbel zo erg en zeker drie keer zo lang..Door veelvuldig alcohol gebruik van met name een aantal van mijn medepassagiers, moesten we namelijk om het half uur stoppen, wat werd voorafgegaan door een enorm gekrijs “Peeeee-breeaak!!” Daarnaast stopten we zaterdagnacht (na al ruim 32 uur in de bus) voor een overnachting in een bed (finally!) in een hostel in Maputo, de hoofdstad van Mozambique. Nou denk je misschien, maar kind, dan ben je d’r toch al bijna…Nee hoor, grapje! Want de volgende morgen was het weer rap de bus in (en echt, die was me toch oncomfortabel! 5 stoelen ipv 4 op een rij, stoelen die nog voor geen millimeter naar achteren kunnen en véél te weinig beenruimte..ik weet dat ik in Afrika ben, maar dit was gedurende bijna drie dagen uiteindelijk echt een hel!) Zondag was het uiteindelijk nog een hele dag op B-weggetjes door het binnenland van Mozambique op weg naar de kust, maar kon ik onder het genot van m’n I-pod tunes wel lekker naar buiten kijken en genieten van het landschap (en de cashewnoten, zie foto!) (Oh ja, na al het gedoe voor mijn vertrek is hij samen met mijn laptop een dag voor de Mozambique-trip met Lot mee terug vanuit NL eindelijk aangekomen).
Na nog een verkeerde afslag en detour van een uur was het om 22uur zondagavond dan uiteindelijk zover: Bamboozi’s Beach resort in Tofo!! Alle tassen, surfboards en gitaren moesten achterin de ‘bakkie’ (Zuid Afrikaans woord voor pick-up truck, zie foto).
Daarna met de rugzak op een sprintje getrokken naar de bestgelegen bamboe hut, klamboe uitgerold en op naar de bar..laat het feest nu maar beginnen! Ze hadden nog op ons gerekend voor het eten, dus we konden meteen aanvallen op de heerlijke, verse Barracuda curry die ze voor ons hadden bereid. En toen was het moment daar..Mijn eerste kennismaking met één van de lekkerste (en zeker de minst kater gevende) alcoholische versnaperingen die ik ooit gedronken: Tipo Tinto! Een Mozambiquaanse, super-cheape rum, die gemixt met cola wegdrinkt als limonade..dat is dan ook meteen het gevaarlijke aspect ervan…Maar de eerste avond heb ik het rustig aan gehouden en ben ik met een volle maag en zoete lippen van m’n drankje, tevreden gaan slapen..

Misschien nog een koffiebreak??

Dag 1 bestond na een uitgebreide slaapsessie vooral uit lekker chillen aan het strand. Wat de andere dagen trouwens ook heb gedaan als ik erbij nadenk…We hadden ’s middags een meeting om te bespreken wat er op het duikprogramma stond voor de rest van de week, want de deal was inclusief vijf duiken. En omdat er veel duikende mensen waren die in verschillende groepen moesten worden ingedeeld per niveau, was dat voor de leiding wat geregel. Uiteindelijk kwam het erop neer dat wij, de Advanced Openwater Divers, de bofkonten waren die vier ochtenden al rond tussen 7 en 9 uur het zeewater in mochten plonzen..Dat is niet erg afwijkend van normale kantooruren, maar is wel behoorlijk pittig als je bedenkt hoeveel eenheden Tipo Tinto er de avonden eraan voorafgaand doorheen gingen… Nee hoor, het lijkt nu net of de vakantie alleen maar om duiken en drinken ging, maar het ging natuurlijk om véél meer…Zon, zee en strand om er maar een paar te noemen…Het vroege duiktijdstip tijdstip had ermee te maken dat de zee dan over het algemeen kalmer is en de visibility op de diepte waarop wij duiken (tot ca. 30 meter) super is. En dat tijdstip is me maar een keer wat teveel geworden en dat was de morgen na de ons aller welbekende Full Moon Party ‘Mozambiquan Style’. En na veel water en twee banaantjes heb ik zowel mijn dagelijkse anti-seasickness tablets als mijn voedsel gewoon binnen weten te houden. Het onderwaterleven was SUPER! Zichtbaarheid van 25-30 meter (was voor dat ik in Kaapstad ging duiken, door al mijn eerdere tropische duikbestemmingen ook niet anders gewend en daarmee eigenlijk al erg verwend moet ik zeggen) Mooie zachte koralen en prachtige kleurrijke vissen..onbeschrijfelijk mooi eigenlijk. Een van de duikspots was genaamd de Chamber of Secrets, en zat ook echt boordevol met allerlei gangetjes waar je doorheen kon zwemmen en gaatjes waar je in kon kijken en prachtige (maar ook supervadsige lelijke) vissen inzaten.
Naast veel socializen en elke avond lekker eten en drinken (de vis, oa. Barracuda en krab, kwam vers van de vissers uit het dorpje- Zie foto) zijn we een middag naar Inhambane geweest, een stadje in de buurt van Tofo en heb ik een tochtje over de lagune gemaakt met een Dhow, een Mozambiquaans zeilbootje wat dient als watertaxi naar de stad aan de andere kant van de lagune. Mozambique was in zijn geheel eigenlijk veel Afrikaanser dan ik tot dan toe in Kaapstad en omgeving had ervaren. Zelfs Maputo was veel meer wat ik me bij een grote Afrikaanse stad voor had gesteld. Alles is veel drukker, chaotischer, stoffiger, benauwder en geurender dan in Kaapstad, wat op de townships in de Cape Flats na (het laaggelegen gedeelte van Kaapstad waar direct naast de snelwegen naar de rijkere suburbs, kilometers ver krottenhuisjes staan) eigenlijk heel westers is.
Maar goed na ruim een week lang relaxen en genieten van alles wat Mozambique te bieden heeft zit er uiteindelijk weer of en….moet ik terug de bus in…Na de hel of a busride op de heenweg, hebben een aantal mensen wijselijk besloten om terug te vliegen. Moet zeggen dat ik daar ook stiekem aan heb gedacht, maar financiën en de leuke mensen die ik heb leren kennen en die wel in de bus blijven zitten, zorgen er uiteindelijk voor dat ik ervan af zie. De busrit terug was een stuk minder erg, hoofdzakelijk omdat we in twee in plaats van drie dagen terug crossen; iedereen zo gaar is van de afgelopen week dat het drinken tot een minimum blijft beperkt; een groot (drinkend) deel van de groep terugvliegt EN ik nu dus meer ruimte heb om te zitten en zelfs een soort van te liggen..
`s Avonds op tweede paasdag komen we thuis en vertrek ik meteen richting mn bedje..Na lekker te hebben uitgeslapen schiet de studiestress er ineens in…bijna twee weken niets mn studie gedaan en nog anderhalve maand en dan moet ik drie papers hebben ingeleverd en beginnen de tentamens..Aaahh!! Maar dus meteen hard aan het werk en Mozambique lijkt na een paar dagen alweer eeuwen geleden…In het weekend slaan ineens darmkrampen toe..In Mozambique gelukkig nergens last van gehad, al is dat normaal een terugkerend fenomeen als ik naar een verre bestemming vertrek. Enige soort van mazzel die ik heb is dat het voor het eerst ook echt slecht weer is. Regen en zo´n 15 graden..ben bang dat de winter hier nu eindelijk toch echt is begonnen. Breng het weekend dan ook op de bank door met een paar goeie DVD’s. Na het weekend gaat de zon gelukkig weer schijnen EN voel ik me fysiek ook een stuk beter. De week die erop volgt bestaat uit werken voor school en feestjes! Want er is al meteen een Mozambique reunie georganiseerd, waar iedereen zijn foto’s worden uitgewisseld, gevolgd door een Tipo Tinto Party; een huisfeest van een aantal mensen die ik op de trip heb leren kennen en natuurlijk: Koninginnedag! Ik ga hier eigenlijk op Lot na niet echt met Nederlanders om, niet omdat ik ze bewust mijdt, maar omdat er op UCT maar weinig rondlopen. Observeratory zit er echter vrij vol mee, dus als ik wat connecties aanspreek beland ik uiteindelijk zaterdag in de Buddha Bar, een ooit hippe loungebar, nu omgetoverd tot Nederlandse kolonie in Kaapstad. Eerste keer dat ik met zoveel Nederlanders op een plek in Kaapstad wordt geconfronteerd, allemaal in het oranje uitgedost, Nederlandse biertjes in de hand en Marco Borsato blèrend uit de speakers…Aahhh!…als ik het hier nog naar m’n zin wil gaan krijgen kan ik niet anders dan me volledig onderdompelen in het feestgedruis en proberen een inhaalslag te maken in het bierdrink gebeuren..
Verder heb ik de afgelopen weken van een echte Botswaanse maaltijd mogen genieten, met als hoofdbestanddeel en specialiteit RUPSEN!! Didi, een jongen uit Botswana die we tijdens de introductieweek hebben leren kennen, had zo zijn best gedaan, dat ik het natuurlijk niet af kon slaan en mijn fobische reacties ten opzichte van een aantal insecten nu echt onder ogen moest zien..ze leefden gelukkig niet meer, waren op een speciale manier gekruid en zongedroogd, smaakten op zich best prima, maar…die structuur…je voelt al kauwende gewoon de pootjes en golfjes van het lichaam van die enorme rups..beetje jammer…had er misschien ook niet naar moeten kijken alvorens ze in m’n mond te stoppen…Lot heeft heel moedig haar hele bord leeggegeten, maar ik heb me na een stuk of 4-5 toch meer op de vegetarische bijgerechten gericht..
Vorige week hebben Lot en ik de meiden uit onze SHAWCO groep (van het theater- vrijwilligersproject dat we in een van de townships doen) bij mij thuis uitgenodigd voor eten. Wij hebben ons deze keer meer gericht op de Mediterraanse keuken, wat volgens mij wel een succes was. Het was erg gezellig en leuk om de Zuid-Afrikaanse meiden steeds beter te leren kennen. Het is echt een leuke gemengde groep, iedereen komt vanuit een ander deel van het land, heeft een ander kleurtje en een andere achtergrond.
Inmiddels heb ik eindelijk mijn presentatie gehouden, wat gelukkig prima ging en ben ik druk bezig met het schrijven van mijn volgende paper. Het weer was de afgelopen week weer super, heb me nogmaals aan het surfen gewaagd en ben gister naar het Cape Town Wine & Cheesefestival geweest in Waterfront. Was bang dat het een beetje ‘fout’ zou zijn, aangezien de Waterfront de gerestaureerde oude haven is, volgepropt met winkels en restaurants en feitelijk niets meer dan een touristtrap. Maar het was errug geslaagd, superlekkere Zuid-Afrikaanse wijntjes geproefd en smaakvolle kaasjes gegeten. Het weer is vandaag weer ff wat minder, wat een goed excuus is om me dit weekend met wat serieuzere zaken bezig te houden..
Anyways…hoop dat de ellenlange verhalende update een beetje boeiend was..hieronder heb ik weer een aantal kiekjes toegevoegd..Tot gauw!