Some impressions of the Transkei..

Beloofde update!

Allereerst: GELUKKIG NIEUW JAAR!!!

Een van mn goede voornemens van dit jaar is om mn weblog wat meer up to date te houden, want 1 bericht in het afgelopen half jaar kan natuurlijk niet!
Daarom in vogelvlucht alsnog even door de afgelopen paar maanden heen…weet bijna niet waar ik moet beginnen..

Ik was gebleven bij mijn tripje naar Zanzibar.. Mijn verblijf op het eiland was echt super en volgens mij kan ik het het beste omschrijven door vooral veel foto’s toe te voegen..Zie hieronder..

De eerste paar dagen in de exotische hoofdstad Stone Town en aan de noord-west kust in Kendwa heb ik doorgebracht met mn basketbalvriendinnetjes Tessa en Ilja en bestonden voornamelijk uit veel chillen aan het strand en veel & lekker eten.. Nu ik er bij nadenk bestond de rest van mn vakantie eigenlijk ook alleen maar uit veel chillen aan het strand en lekker eten, hahaha! Op Tessa haar verjaardag hebben we nog wel een pittige fietstocht per mountainbike over het eiland ondernomen. Superleuk om op zn Nederlands wat van het eiland te ontdekken en zo wat meer van het dagelijkse leven van de inwoners te ervaren! We verbleven in een heerlijk beach resort een steenworp afstand van het strand, wat me erg veel aan mn tripjes naar de eilanden in Thailand deed denken. Na een paar dagen vertrokken zij naar het vaste land van Tanzania en ik naar Matemwe aan de noord-oost kust, wat zo mogelijk nog meer palmbomen en kokosnoten bevatte.. Hier heb ik een paar dagen opgetrokken met Zanzibari Ommy en een heel leuk Zwitsers stel. Naast wat lezen en chillen in mn hangmat bestond mn leven uit verse vis eten van de markt en vodka-cocos drinken uit cocosnoten. Vanuit daar heb ik ook twee prachtige duiken gemaakt rond de prachtige coraalriffen van Mnemba Atoll (zeker een aanrader voor de duikfreaks, mochten jullie nog een keer die kant op gaan!) De rest van de tijd heb ik doorgebracht aan de zuid-oost kust, in Jambiani, waar ik een erg leuke en interessante village tour heb gedaan en lekker met mn fietse over het strand ben gaan crossen, onder meer op weg naar Jozani forest, met enorm veel superschattige Columbus aapjes! En ’s avonds natuurlijk weer lekker verse vis in een van de lokale restaurantjes, echt super chill!
Maar goed, bekijk de foto’s maar even om wat meer een indruk te krijgen van mijn tropische avontuur..

Alhoewel het voor mn vertrek heerlijk rustig was op de universiteit en ik zowaar nog wat aan mn scriptie heb kunnen doen, werd het na mn terugkomst best even aanpoten ineens. Aan UCT is het niet zo dat vakken worden afgesloten met een tentamen, maar bestaan de colleges uit veel discussiëren en mn klas bestond maar uit een man of 10, zodat je je artikelen wel gelezen MOET hebben, om tegenover de rest, voor een groot deel al professionals, niet volledig voor paal te staan. Verder begonnen de essay-deadlines gevaarlijk dichtbij te komen, dus moest ik er nu toch echt aan geloven.. Vooral het vak Prisoners’ Rights and Comparative Prison Systems was erg interessant. Conciliation & arbitration viel een beetje tegen, omdat het vooral over alternatieve dispute resolutie ging in het geval van arbeidsconflicten. Gelukkig kon ik met een van mn grote papers (jawel..) er wel nog een interessante draai aangeven, door met te richting op mediation processen in de gevangenis.

Naast het naar de universiteit gaan had ik inmiddels ook een druk en gezellig sociaal leven gekregen, hoor! Ik woon dus sinds augustus samen met Sarah in een appartementje midden in de stad, wat super gezellig is! Het is loopafstand naar Long Street (waar ‘het’ gebeurd) en ook naar de UCT Hiddingh Campus, vanaf waar ik de shuttle bus kan pakken naar de universiteit. En het strand is net aan de andere kant van de berg, dus daar was ik ook zo met mn Uno-tje, toen het weer lekkerder begon te worden.. Ik heb echt zoveel leuke mensen leren kennen, en deze keer ook veel meer Zuid-Afrikanen, zoals mn beneden buren Lauren & Dawood, super leuk en relaxed stel en Tauriq en Jermaine (waar ik nog een tijdje mee gedate heb- wat jullie ongetwijfeld interesseerd, althans, de dames onder ons.. ;)
Dus naast vrijwilligerswerk en essays voor de uni vooral veel gezellige etentjes bij mensen thuis en drankjes drinken in de stad..Can’t complain really!!

Na essay-deadline stress en de nodige aanpassingen aan mn scriptie (komt er ooit een einde aan?? Jazeker..één van mn andere goede voornemens voor 2008 ;))
Kwam begin december mn eerste bezoek aan in die Kaap: Dorien! Superleuk om na mn ouders en mn zusje nu ook eindelijk een goede vriendin op bezoek te hebben, zodat zij ook eindelijk een beetje de CapeTown-feeling krijgt die mij hier keer op keer naar terug brengt!
Eerst een paar daagjes wat rondgebanjerd in de stad (en ik maar weer nog wat aan mn scriptie gedaan ;) en jawel, Sinterklaas gevierd! Was zó leuk, Dorien had een hele tas vol pakjes én gedichtjes meegenomen uit Nederland, van mn ouders, Kathy en Nyncke en natuurlijk ook heel veel pepernoten. Dus met een kop thee en de pepernoten hebben we ons op 5 december lekker op bed genesteld..

Op vrijdag zijn we na wat auto-problemen met Sarah’s ouders’ oude auto op roadtrip gegaan (wilde het mn Uno-tje sowieso niet aandoen..en ben bovendien niet echt verzekerd..)
Met een achterbak vol met twee tenten, slaapzakken en matrassen (Dorien was de queen, met een enorm blauw&breed opblaasmatras, ik iets minder..) op pad gegaan. Helaas geen radio-CDspeler in de auto, dus onderweg veel roadtrip-liedjes gezongen, boekies gelezen en een beetje liggen tukken.. Eerste overnachtingsstop was Jeffrey’s Bay, wat bekent staat om de enorm hoge surf. Wij konden er helaas weinig van bekennen, want hoe zonnig&warm het was toen we uit Kaapstad vertrokken, zo grijs en regenachtig was het bij onze aankomst in J-Bay..na een heerlijk ontbijtje zijn we dan ook snel op weg gegaan naar de Transkei oftewel de Wild Coast in de provincie Eastern Cape. Ik was er al eerder geweest op de roadtrip met mn ouders vorig jaar, maar kon niet wachten om er weer naar terug te gaan, het is daar echt zó relaxed!

We hadden besloten voor een paar dagen kamp op te slaan in Coffee Bay, op de campsite van Coffee Shack.Backpackers. Nee, daar komt niet enorm goeie koffie vandaan, al was de filtercoffee bij het ontbijt ’s ochtends zeker niet onaardig.. Onze theorie was dat het de naam heeft gekregen omdat de riviertjes die daar in de zeer uitmonden allemaal een koffie-kleurtje hebben.. Anyways..was in ieder geval erg relaxed, goeie combinatie van zon, (warmere) zee, prachtig glooiende heuvels en goede witte wijn..ik zeg..Zie foto’s!
Na een paar dagen zijn we op pad gegaan naar het iets zuidelijker gelegen Bulungula (hemelsbreed misschien maar 10-15km verderop, maar met onze auto en vervolgens de 4X4 weer een halve dag reizen verder..)

Dit was zo mogelijk nog relaxter.. hier was ik ook al eens twee nachtjes met mn ouders geweest en er is weinig meer te doen dan het bovenstaand al genoemde, plus dat de lodge voor een groot deel gerund wordt door de lokale bevolking en een stel relaxte ex-Capetonians.

(afgezien van Anna, jawel de mentally unstable- straight out of a soapserie- witch of an ex-girlfriend van Marcio, die NOT-Amused was door mijn plotselinge aanwezigheid..)
Ik wist er toevallig al vanaf, omdat ik een paar dagen voor ons vertrek Marcio tegen was gekomen tijdens het ObsFestival en het ter sprake was gekomen. Desalniettemin draaide mn maag een paar keer op toen we in de jeep aan kwamen rijden en ik haar daar zag staan..geen idee natuurlijk hoe ZIJ zou reageren..
Zoals verwacht flipte ze redelijk de pan uit, maar haar woede richtte zich deze keer niet op mij, maar op Marcio (die ze natuurlijk meteen opbelde–en nog wel onder zijn heilige capoeira les) Ik vond dat ik mezelf heel volwassen heb opgesteld, ook gewoon gegroet enzo en zelfs belangstellend heb gevraagd wat voor werk ze daar deed (NGO, helpen met het opzetten van een school..) Na een paar dagen (we zijn er namelijk uiteindelijk 5 dagen gebleven..) trok ze gelukkig iets bij en kreeg ik in ieder geval niet meer elke keer dat we elkaar tegenkwamen haar evil-eye toegeworpen.. maar alleen nog maar zo nu en dan..
Dit alles mocht voor ons gelukkig de pret niet drukken, het is en was namelijk niet mijn probleem meer dat hij haar zo heeft behandeld en er een zooitje van heeft gemaakt..
Anyways..na veel gechill en gebadder in het door ons ontdekt bad in de duinen uitkijkend over de zee (!!), vertrokken we uiteindelijk weer langzaam terug richting Kaapstad. Het plan was om nog twee nachten in Hogsback door te brengen op de campsite van de backpackers die, veel spannends belovend, “Away with the Fairies” heet. Hogsback is een idyllisch, Lord of the Rings-achtig dorpje wat verder landinwaarts en in de bergen ligt, vanuit waar je prachtige hikes schijnt te kunnen maken. Schijnt, want vlak na aankomst en opzetten van de tent begon het te regenen, en dat hield niet meer op..dus, na gesop door de modder op het kampeerterrein en donder en bliksem die de volgende ochtend uit de hemel kwam besloten we gewoon maar weer snel de tenten in te pakken en er vandoor te sjezen met de auto, want de elven waren ons blijkbaar niet goedgezind en om nou glijdend op onze kont de heuvels af te dalen zagen we ook niet echt zitten..

Ik had inmiddels regelmatig contact gehad met Eva, die namelijk intussen ook in Zuid-Afrika was aangekomen. Zij had zich eerst een week vermaakt langs de Garden Route en met wildlife spotten in Addo Elephant park. Het plan was dat we haar onderweg op zouden pikken in Wilderness, om daarna nog twee nachtjes tussen de struisvogels in Oudtshoorn door te brengen, maar toen we eenmaal ’s avonds aan kwamen bij het hostel in Wilderness en we de heerlijke bedden, met schone&droge lakens zagen en de versgebakken houtoven pizza geur ons tegemoet kwam, met het geluid van de golven op de achtergrond, besloten we gewoon lekker daar te blijven! Lekker gegeten, strandgewandeld, bijgekletst met Eva en ’s avonds gezellig aan de borrel met een groep Zuid-Afrikanen en jawel..nog meer Nederlanders!

Toen zat de trip er echt helaas op en moesten we weer op huis aan..Wegens gebrek aan ruimte in onze stampesvol gepakte auto is Eef met de bus teruggegaan en wij verder met de auto. Onderweg nog lekker geluncht bij een Farm-stall, met allerlei lekker verse producten en taartjes..
Eenmaal thuis rond een uur of 6 meteen maar een aantal wasjes gedraaid, want met namen Dorien en Eva hadden praktisch geen schone onderbroek meer om aan te trekken!
Daarna zijn we lekker uiteten gegaan bij Jimmy’s Killer Prawns (voor Dorien en mij al de 2e keer in 2 weken ;) maar echt, superlekkere seafood gerechten en natuurlijk enorme gamba’s!
Ook nog even een drankje gedronken bij Asoka, leuk tentje in de stad waar ze elke dinsdagavond een live Jazzband hebben spelen.
De rest van de week hebben Dorien en Eva nog wat toeristische uitstapjes gemaakt en stranddagje in Clifton gehad en vrijdag zijn we met zn drieën op een wijntour geweest, inclusief 4 wine estates, lunch en een kaasproeverij, jammie!! Het eerste wijntje ging er om 09.30uur al in, maar niet eens zo aangeschoten kwamen we aan het eind van de middag weer terug in Kaapstad.. Eva ging nog even met de Cable Car de Tafelberg op voor de zonsondergang en ik hield het maar bij nog meer alcoholconsumptie, door me voor Sundowners bij een stel vriendinnen in Campsbay te voegen.. En toen was het ineens zondagmiddag en ging Eva alweer bijna terug naar het koude Nederland..We zijn voor een kleine township-tour nog even naar Mzoli’s in Guguletu geweest, waar men onder het genot van een braai, bier en muziek in het weekend helemaal los gaat. En voor Dorien en Eva volgens mij erg leuk om ineens nog een hele andere kant van leven in Kaapstad te zien!
Na Eva op het vliegveld te hebben afgezet vertrokken wij weer huiswaarts. We dachten een lekker rustig avondje thuis te hebben, voordat Dorien voor haar laatste dag nog op een heuse safari zou gaan. Maar toen checkte Dorien voor de zekerheid nog even haar ticket die zij dat ze 24 december om 00.25uur zou vliegen. Wat dus niet maandagavond de 24e heel laat was, maar gewoon al deze zondagnacht!! Paniek sloeg toe..KLM gebeld om te kijken of ze het ticket nog kon verzetten, maar dat zou haar zo’n 350 euro extra kosten..Dus Dorien als een gek haar spullen ingepakt en door een vriend ook maar naar het vliegveld gebracht..
Echt superjammer, hadden nog helemaal bedacht om nog gezellig uiteten te gaan voor het afscheid de volgende dag..en nu moest ze ineens a la minute ervandoor!

Anyways..niks aan te doen..en aangezien Sarah ook net naar haar ouders was vertrokken omdat ze de volgende ochtend naar Johannesburg zou vliegen voor een bruiloft, was ik om 22.00uur zondagavond ineens helemaal alleen thuis..zo maf..toevallig belde vriendinnetje Greer (met wie ik een project voor YiP-Young in Prison heb gedaan) dat ze op LongSt bij een of andere hiphopavond waren..

Inmiddels alweer 2 weken verder…Kerst was erg relaxed en rustig, lekker naar het strand geweest en ’s avonds bij wat vrienden langs die een feestje hielden..Oud&Nieuw was ook cool, met een vriend naar een enorm gesponsord feest bij de Waterfront, met gratis drankjes etc. en daarna nog naar een huisfeestje bij iemand in Vredehoek, waar mijn oa. mijn buren ook waren..
Tussendoor hard aan de scriptie gewerkt..er zit zeker wel schot in, maar ben dus nog steeds niet klaar…

Afgelopen dagen wat dingen geregeld voor mijn grote Afrika-trip..
Heb namelijk belachelijk lang vakantie van de Universiteit (vanaf pak m beet half november tot half februari!) Dus dacht, nu ik hier toch ben, kan ik het er maar beter van nemen..
Ik ga maandag de 7e eerst met mn Noorse vriendinnetje Maria 10 dagen naar Botswana (vliegen op Jo’burg en pakken dan 5uur de bus naar hoofdstad Gaborone). Haar oom woont al zo’n 30 jaar in Francistown en Maun in Botswana, dus hij kan ons precies vertellen hoe we leeuwen kunnen spotten in Chobe National Park en welke mokoro (houten bootje) we moeten pakken in de geweldige Okavango Delta!
Daarna was het plan dat ik vanaf Johannesburg naar Nairobi zou vliegen om mn ouders daar te ontmoeten op de 18e (yey!), maar met al die onrust en genocide achtige praktijken in Kenia op dit moment gaat dat waarschijnlijk niet door.. We zouden een georganiseerde reis gaan doen met Sawadee reizen door Kenia en Tanzania, maar nu krijgen we als het goed is een aangepast reisschema, met meer tijd in Tanzania. We’ll see.. Ook geen straf om meer tijd door te brengen in de wereldberoemde Ngorogoro krater tussen de luipaarden en olifanten..
Ik heb er sowieso enorm zin in, omdat het zo’n reisorganisatie is die je naast de safari’s veel van het lokale leven laat zien in allerlei kleine dorpjes, tussen koffieplantages en in de bergen..én natuurlijk omdat ik mn ouders weer zie!!
De reis eindigt op Zanzibar, jaja, nog maar weer ns.. Na een paar dagen daar tijdens het internationale muziekfestival vertekken we als het goed is vanuit hoofdstad van het vaste land van Tanzania, Dar es Salaam, met de trein naar Zambia, om de enorme Victoria Watervallen te bewonderen..Uiteindelijk vliegen 20 februari terug naar Kaapstad, waar we dan nog gezellig een paar dagen in Kaapstad hebben..
En dan begint het echte leven weer…inclusief colleges en scriptiestress..

Hou jullie op de hoogte!!
Dikke kus, Chrissy

P.s. realiseer me net dat ik helemaal vergeten ben te vertellen over de vrijwilligersprojecten en workshops van Young in Prison (YiP) en Alternatives to Violence Project (AVP) waar ik de afgelopen twee maanden aan meegewerkt heb.. Ah well..bij de volgende update! ;)

It's great to be back!!

Dag lieven mensen!

Het heeft even geduurd (maar liefst een maand na mijn terugkeer in Kaapstad) maar hier volgt dan eindelijk een update van mijn beslommeringen van de afgelopen tijd.

Het is namelijk (zoals de Zuid-Afrikanen zelf zouden zeggen) ‘quite hectic!’ geweest.. Zij gebruiken de term ‘hectic’ zoals wij ‘cool’, ‘gaaf’ en ‘heftig’ gebruiken, maar het was ook echt letterlijk hectisch wat mij betreft. Maandagmorgen bleek meteen na aankomst alweer dat lang niet alles hier zo soepeltjes loopt als ze graag zouden willen en ook telkens beloven. Zo was me op het hart gedrukt mij toch echt te komen registreren voor mijn vakken op maandagmiddag, omdat ik anders een ‘late registration penalty fee’ achter mijn naam zou krijgen. Na wat gestress nog in Nederland of ik mijn studievisum wel op tijd voor mijn vlucht zou krijgen, ben ik na aankomst maandagmorgen en mijn spullen in mijn tijdelijke huis in Observatory te hebben gedropt, dan ook linea recta naar UCT gegaan met al mijn papieren, paspoort en medische verklaringen. Maar wat blijkt na wat gezoek en gevraag: geen registration.. uiteindelijk ben ik maar aangeschoven bij het introductieprogramma van de uitwisselingsstudenten voor een semester (zoals ik dat vorig jaar ook was) Voelde me eerlijk gezegd wel een beetje ongemakkelijk, zo raar om hier weer te zijn en je eigenlijk al thuis te voelen en dan al die mensen te ontmoeten voor wie het allemaal nieuw en exiting is. Ik had eigenlijk niet eens echt zin om me weer aan nieuwe internationale studenten te binden, want die vrienden had ik voor mn gevoel vorige keer al gemaakt.. Kwam gelukkig wat oude bekenden tegen en heb genoten van de borrel & hapjes aan het einde van de dag, waar ik bij toeval meteen mijn eerste ‘nieuwe vriendin’ Maria (uit Bergen = Noorwegen) tegen het lijf liep (op praktisch dezelfde manier als vorig jaar met jou, Lot!)
Op dag twee bleek dat er wel degelijk een apart introductieprogramma was voor de ‘postgraduates’, zoals we hier genoemd worden. Nou ja wat heet, een paar meetings om praktische zaken te horen te krijgen, die mij al min of meer bekend waren, maar wel leuk om de hand vol mensen te leren kennen met wie je straks vakken gaat volgen.
De rest van de week zat zoals verwacht vol met allerlei sociale aangelegenheden en ook meteen mijn eerste gevangenisbezoek, in het kader van mijn studie dan. Vorig jaar was ik alleen naar Goodwood geweest, wat te boek staat als Centre of Excellence, maar nu gingen we daarnaast ook naar het beruchte Pollsmoor. De omstandigheden waarin de gevangen verkeren waren erbarmelijk, maar ik was er gelukkig mentaal inmiddels al wel op voorbereid.
Gedurende week ben ik ook opzoek gegaan naar wat basisbehoeften, zoals een permanente slaapplaats en een auto. Qua huisvesting was ik nog een beetje in dubio of ik ik Obs wilden wonen (de bohemian studentenbuurt, zoals vorige keer) of dat het tijd was voor een change of scenery. Na de nodige telefoontjes te hebben gepleegde en advertenties en kamers te hebben bekeken, was ik er nog niet helemaal uit. Het huis waar ik in terecht kon was op zich prima, ik zat in een enorm ruime kamer met zelfs een open haard, maar daar moest ik uit per 1 september, maar dan was er wel een kleinere kamer beschikbaar, maar die was een beetje donker en viezig en lag direct aan de doorgaande weg vlakbij het treinstation. Anyways..uiteindelijk bleek al het speurwerk overbodig, want door puur toeval had ik nog geen twee dagen later een superrelaxt kamertje in de stad! Sarah, mn Capetoniaanse vriendinnetje had ik pas na een paar dagen telefonisch te pakken kunnen krijgen, maar wat wilde het lot..zij was druk op zoek naar een geschikte huisgenoot..Moi! Dus iets meer dan een week na mijn aankomst heb ik mijn spullen gepakt en ben richting downtown Cape Town vertrokken. Inmiddels is het echt een fijn appartementje, het was nog een beetje leegjes, maar we zijn met zn tweeën wat rommelmarkten af gaan struinen, en hebben inmiddels een eclectische, maar knusse inboedel bij elkaar geschraapt. Héérlijk, want we kunnen zo goed met elkaar overweg en Sarah’s heel relaxt en open voor discussie. Caragh, een vriendin van haar die ook in het huis in Mowbray woonde waar ik twee weken heb gelogeerd toen ik vorig jaar november terugging, werkt in een wijnshop bij ons om de hoek en die komt regelmatig binnenvallen met halfvolle flessen heerlijke wijn die open waren na een wine-tasting en die natuurlijk niet nog een dag konden blijven staan in de winkel..shame.. (SA-ironische slang voor ‘hè, wat jammer!’)
Auto zoektocht had wat meer voeten in de aarde. Maar wat tegenvallende testdrives later (waarbij of de mechanic wel wat meer zag zitten en een Citi golf die er tijdens de rit oververhit mee ophield (sorry, Suzanne..) cruise ik sinds dinsdag rond een heuse Fiat Uno Fire! Hij (denk ik, heb m eigenlijk nog geen naam gegeven..) is aqua metallic van kleur, heeft een lekker compact kontje én: een CD-speler met pompende speakers! Mijn eerste auto en ook nog een onwijs goeie deal…Ben echt als een kind zo blij! Meteen wat nieuwe CD’s (o.m. de nieuwe Groove Armada, aanrader!) voor in de auto aangeschaft, want I-pod werkt helaas natuurlijk niet. Foto’s van de auto & het appartement volgen snel..
Via een feestje bij de onderburen inmiddels ook wat meer gemingled met Zuid-Afrikanen (naast Sarah etc natuurlijk), erg leuke locals leren kennen en inmiddels ook serieus aan het daten, heerlijk!
Scriptie is natuurlijk een heel ander verhaal, want naast een druk sociaal leven moet ik ook (tegen mn verwachting in) veel doen voor de twee vakken die ik volg. Het ene vak is Conciliation & Arbitration, vak over dispute resolution (conflict beslechting) en het andere is Prisoner’s Rights and Comparative Prison Systems. Beide erg interessant, maar ook wekelijks erg veel artikelen te lezen en stukjes te schrijven. De klassen zijn erg klein en soms moeten we zelfs opdrachten inleveren via Vula (SA versie van Blackboard). Al met al voor de scriptie dus desastreus..moet zeggen dat ik na een maand wel een beetje onrustig wordt, want moet voor de vakken ook vrij grote essays gaan schrijven (daar wordt mn cijfer op gebaseerd) en heb mezelf ook nog getrakteerd op een kleine twee weken naar het paradijselijke Zanzibar over twee weken (als verlaat verjaardags- en prematuur afstudeercadeau..)
Maar goed, zal allemaal uiteindelijk wel los lopen, al ben ik nu wel echt zo’n beetje de laatste die nog met zn scriptie bezig is (hoe gaat het trouwens met jou Lin, na vacances en France? ;)
Zo..dit was m weer voor even..ga lekker in bad, op een van mn eerste avonden helemaal voor mezelf én lekker alleen thuis..sorry voor de late update, jullie moeten je vast hebben afgevraagd hoe het in hemelsnaam met me gaat..Maar, goed dus!

Don’t be a stranger&laat de mailtjes en comments maar binnen komen, hoe klein en kort ze ook zijn, I’d love to hear from you!

X Chrissy

Voorlopig laatste update vanuit South Africa..

Dag lieve allemaal!

Ik had jullie vol goed moed beloofd jullie te laten weten wat mijn reisplannen zouden worden voordat mn ouders kwamen. Had bergen plannen en opties rondom Victoria Falls en de Okavango Delta in Botswana of toch met de Nederlandse meiden op roadtrip naar Namibië..maar the truth is..dat ik heb besloten lekker helemaal niet te gaan! Na mijn tentamens had ik nog zware paperstress, maar tegelijkertijd veel te veel leuke feestjes en andere bezigheden, waardoor het niet helemaal lekker wilde vlotten en ik niet op tijd klaar was voor de trip. Had namelijk besloten om met die meiden naar Namibie te gaan, hadden al een supercoole 4×4 gehuurd (met uitvouwbare tent op het dak en braai in de bak!!) en het reisplan al helemaal uitgestippeld. Maar ik wilde nog van alles doen met vrienden die langzaam allemaal huiswaarts gingen vertrekken en het WK was natuurlijk ook begonnen…kortom..veel studie-ontwijkend-gedrag waardoor het einde van de paper over alternatieve straffen voor kinderen in Zuid-Afrika maar niet in zicht kwam..
Ok, ik moet toegeven dat dit maar een deel was van de reden waarvoor ik de boel een dag voor vertrek heb afgeblazen… Ik ben namelijk regelmatig redelijk besluiteloos en wil het liefst alles.., allemaal.. en als het effe kan ook tegelijkertijd…Maar ik had me nu helemaal ingesteld op de roadtrip met de girls en had er ook echt helemaal zin in..(echt!)..totdat na bijna 5 maanden in Zuid Afrika het door mij voor onmogelijk gehouden, dan toch ineens gebeurde…en ik die hele leuke jongen tegenkwam..Wat ik me voorgenomen had NIET te doen en me ook prima afging, gebeurde uiteindelijk dan toch..ben volgens mij zelfs een beetje verliefd..haha!, coole Chris, die zich lange tijd niet meer echt emotioneel mee liet slepen via een of andere scharrel, nu op de valreep toch plotseling hals over kop.. Het is gelukkig volgens mij wederzijds en behalve dat hij de plee bril consequent omhoog laat staan in m’n huisje, heb ik nog niks ontdekt waarmee ik niet heel graag zou willen leven…
Maar niet gevreesd…ik kom de 29e wel gewoon terug hoor…moet er tenslotte het komende half jaar nog wel even een scriptie (of twee) uit poepen..maar daarna ligt de wereld natuurlijk wel helemaal voor me open..

Voor verdere details verwijs ik jullie allen graag naar mijn HOMECOMING-SLASH-BIRTHDAY-BASH, op mijn verjaardag, zondag 30 juli aanstaande..wanneer ik onder het genot van een hapje en een drankje met alle liefde nadere details en foto’s ter inzage verstrek, zowel over mijn lover als over al het andere wat ik de afgelopen half jaar heb meegemaakt! Dus schrijf maar vast in je agenda, want de tijd vliegt! ZONDAG 30 JULI 2006, vanaf een uurtje of twee, inmiddels traditiegetrouw in het park bij mij in de buurt (wat dit jaar dus het VONDELPARK) is. Jullie zijn allemaal van harte welkom, lijkt me superleuk om iedereen dan weer te zien! Als het goed is, is mijn Nederlandse mobiele nummer nog steeds in de lucht, dus laat me via de mail of sms maar weten of je komt…

Dan nog even over de afgelopen paar weken, want mijn ouders en zusje hebben eind juni twee continenten doorkruist om mij hier in Zuid Afrika op te komen zoeken. We zijn eerst een week in Kaapstad geweest, waar ik ze op onze gemak alles heb kunnen laten zien. Lekker uiteten bij mijn favoriete restaurantje, A Touch of Madness in Observatory; naar een kindertehuis in Kayelitsha, het grootste township in Kaapstad; campustour rond UCT en omgeving; met de cable car naar de top van de Tafelberg; een braai op het terras van ons megaluxe-appartement-voor-een-prikkie in ‘de Waterkant’; een indrukwekkend bezoek aan Robbeneiland; een tour rond de Cape Peninsula met zijn pinguins, baboons en struisvogels; met de auto Southern Right Whale-watching in Hermanus en winetasting in Paarl en Franschoek.
Daarna zijn we in sneltreinvaart de commercieel maximaal uitgebuite Gardenroute naar het oosten afgecrosst naar de Transkei oftewel de Wildcoast in de Eastern Cape. Onderweg hebben we wel nog heel cool een treetop canopytour gedaan, waarbij we met een gids aan enorme kabels twintig meter hoog door het beschermde Tsitsikamma oerwoud zijn gezoefd.
Onze eerste stop in de Transkei was CoffeeBay, een schattig klein baaitje, in het midden van een prachtig golvend landschap vol met rondavels (=kleine, ronde, klei-stenen hutjes). We sliepen officieel in CoffeeShack Backpackers, maar zij hadden naast de standaard 8-persoons ‘dorms’ ook schattige rondavels en voor ons zelfs een schattig miniboerderijtje boven op een heuvel, met uitzicht over de baai…super! We dachten na alle slingerweggetjes en heuvels al wat ‘of the beaten track’ te zijn gekomen, maar dit kon nog veel meer, toen we vervolgens naar Bulungula Lodge vertrokken..We hadden geregeld dat we met een 4×4 werden opgehaald, omdat het laatste stuk niet te doen zou zijn met onze vette Toyota Corolla. Afgezien van dat de ‘dirtroad’ eindeloos lang duurde, vond ik het allemaal wel meevallen, tot een paar kilometer voor de lodge…waar we vervolgens dus ook nog ruim een uur over hebben gedaan, maar wat wel voor het eerst écht een beetje als Afrika aanvoelde. In Bulungula zelf was het echt héérlijk! Er was niets anders dan een stuk of 8 rondavels en in de lodge zelf waren lekkere chill-out plekjes, een openhaard, een zelf-service bar en een boel interessante en leuke mensen van over de hele wereld. Dat was dus even lekker relaxen en wat Xhosa cultuur snuiven, via een village-tour door een van de jongens uit het dorp, die ons mee heeft genomen naar onder andere een Xhosa familie en de ‘grass-hut’, waar Xhosa jongens verblijven die net besneden zijn en hun aantal maanden durende initiatie ritueel aan het doorlopen zijn. Volgende bestemming is Port St. Johns, waarvan iedereen tegen ons heeft gezegd dat het zo’n geweldige plaats is, vol met freaks en hippies en prachtige natuur en hike opties. Freaks komen we er inderdaad wel tegen en misschien ligt het aan de betrokken lucht en ons rottige hostelbedje, maar naar een nacht hebben we het wel gezien. En dus op naar surf en strand-mecca Durban in de provincie KwaZulu Natal. We staan een grote cultuurshock te wachten als we tegen het begin van de avond deze wereldstad binnen komen rijden met hoogbouw ala de Costa del Sol…beetje jammer na de heuvels en rondavels van de Transkei…Na wat moeilijke matrasjes en krakkemikkige lattenbodempjes wel weer effe een paar nachtjes in een fijn Bed&Breakfast. En Kate en ik gaan aan de hand van een paar leuke adresjes uit de Rough Guide proberen het befaamde Durbanse nachtleven onveilig te maken..(ben inderdaad trouwens overstag gegaan en niet langer trouw gebleven aan ‘de bijbel’ voor iedere zichzelf respecterende reiziger…de Lonely Planet..) Alhoewel de Rough Guide alles meevalt, was dit helaas voor het Durbanse nachtleven niet het geval..Na wat sight-seeing en souvenir shopping nemen we even de tijd om het plan voor de laatste weken uit te stippelen. Want steden en dorpjes zijn leuk, maar we moeten natuurlijk ook wat van South Africa’s wildlife te zien krijgen..
Terwijl ik dit zit te typen bij de openhaard met m’n laptopje op schoot ben ik aan het bijkomen van een 2-daagse trip naar de Drakensberg en Lesotho. Midden in Zuid Afrika reizen ineens een aantal enorme, puntige bergen omhoog, genaamd de Drakensberg. Daarbinnen ligt een landje ter grootte van België, voor 75% bestaande uit gebergte en volledig omringd door Zuid Afrika, genaamd Lesotho. En dáár zijn wij dus heen geweest..4 paspoortstempels, wintertenen, zadelpijn van het paardrijden en een aantal prachtige herinneringen rijker zijn we nu dus weer terug. We zijn met een gehuurde gids en 4×4 de indrukwekkende Sani-pass opgereden en we hebben een volle dag doorgebracht met de familie Mkune en hun leefgemeenschap. Ondanks dat het f&$#g! freezing was zodra de zon verdween, was het echt super! De gemeenschap leeft echt nog zoals ze dat waarschijnlijk twee honderd jaar geleden ook deden, van de veeteelt, schapenwol en het verbouwen van groentes op de hooggelegen akkertjes. Besotho (zo heet het volk van Lesotho; ze spreken Sesotho en één Besotho is een Masotho..dan weet je dat ook weer..) zijn echt súpervriendelijk en warm en omdat het verblijf van mensen in hun dorpje Matsoaing de gemeenschap in zijn geheel steunt, werden we overal mee naar toe genomen om mensen te ontmoeten, zoals de tradional en spiritual healer van het dorp en traditionele dansen van de vrouwen in hun huisjes mee te maken. De ligging is echt onbeschrijfelijk mooi en er is dan ook een fotororolletje of twee doorheen gegaan de afgelopen twee dagen.
Al was het ’s nachts al beneden het vriespunt, schijnt er nu écht een koud front aan te komen en zijn we dus ook wel weer net op tijd weg. Ik mag eigenlijk ook niet klagen, want het is ten slotte officieel winter hier. Maar morgen gaan we op weg naar de tropische kustregionen, om via de St. Lucia Wetlands onder meer nijlpaarden en krokodillen te gaan bewonderen en via Hluwehluwe Umfolozi (spreek uit: “Sloesloe-ie oemfolozie”) hopelijk de ‘Big-Five’ te spotten. Ik ben denk ik al blij met wat giraffen en een zebra.. alhoewel.. een leeuw van dichtbij in het wild lijkt me toch ook wel supercool…We shall see..eerst maar eens effe letterlijk lekker onder de wol en dan zien we morgen wel weer verder..
Zal een poging wagen ergens volgende week nog een update te plaatsen, maar anders zullen jullie m’n verhalen over een week of twee maar weer ‘live’ aan moeten horen…Ik hoop dat jullie in ieder geval met plezier mijn eerste heuse blog hebben bekeken en gelezen en je door mn ellenlange lul-verhalen hebt door kunnen worstelen..Ik heb er in ieder geval van genoten! En natuurlijk thanx voor al jullie reacties en mailtjes de afgelopen paar maanden, helemaal fijn! Tot snel, MMWAH!!

Lekker chillen met die billen!!

Picknicken en outdoor Summer Concerts in Kirstenbosch, de botanical gardens...

Boven v.l.n.r. 'de crew': Lotta (Zweeds), Daniel (Canadees), Daniel (Zweeds), Caro (Duits), Lot (Nederlands), ik (Nederlands, mocht je nog twijfels hebben..) en Mari (Noors).


Dinner party bij Lotta en Daniel (die nog net half zichtbaar is linksboven) met oa. Caro en Anke

En nog meer lekkers..Pancake breakfast bij Lot, Mari en Daniel (beide links), met Anke, mijzelf en Caro...Was yummie! as usual natuurlijk weer veel te veel gegeten...

Uitwaaien op de Cape Point..

Kitsch Karaoke Party!!!

Lot en ik..dancing the night away..

De 'Birthday Girl' Sarah, al 'last crhistmas' zingend met tiara op (een van onze foute cadeautjes..)


Strike a pose! Anke en ik, in volle (hair-do) glorie...

Howzit?!

Wat vliegt de tijd toch! Ik heb het gevoel dat mijn Afrikaanse avontuur er al weer bijna opzit! Is gelukkig niet helemaal waar, want mijn ouders komen over drie weken naar Kaapstad, zodat ik ze alle mooie plekjes die ik hier heb ontdekt en alle leuke mensen die ik hier heb ontmoet kan laten zien. En daarna gaan we erop uit met de auto, waarschijnlijk via de Winelands, Whalewatchen en de Garden Route en dan op weg naar de tropische oorden van de Wild Coast en St. Lucia Wetlands bijna vier weken later te eindigen met het spectaculaire Krugerpark en de criminele capital- Josie (zoals Jo’burg of Johannesburg hier ook wel liefkozend wordt genoemd)
Erg veel om naar uit te kijken dus, maar ondertussen komt het einde van het semester steeds dichterbij en zit ik midden in de tentamenstress (1 al gehad, 1 nog te maken en nog 1 goeie paper- eigenlijk twee, maar die andere, hoe interessant het onderzoek ook is, zie ik tijdstechnisch niet helemaal meer zitten- moet wel leuk blijven natuurlijk!). Daarnaast beginnen veel mensen zich al mentaal voor te bereiden op hun naderende vertrek. Mijn huisgenootje Anke vertrekt bijvoorbeeld al a.s. maandag, gevolgd door Caro op woensdag en Lot op zondagmorgen (snif, snif). Heb gelukkig nog wel een enorme farewell party volgende week donderdag met een enorme groep internationale studenten die ik heb leren kennen, dus da’s wel relaxed, maar ja daarna, een groot zwart gat…ben al druk bezig dat gat van een kleine twee weken tot mn ouders komen te dichten en ga OF naar de Okavanga Delta in Botswana en Victoria Falls in Zimbabwe/Zambia via een georganiseerde overland tour OF met drie anderen op een roadtrip naar de Kalahari woestijn en national parks in Namibie….wat een keuze hè! Kijk wel weer op tegen een wekenlange malariakuur, visa gedoe enzo, vooral omdat ik nu nog effe met andere dingen bezig moet én wil zijn en de malariakuur, ondanks dat ik geen moeilijke wanen enzo heb gekregen, waren mijn ‘digestive system’ het niet helemáál eens met al die giftige stofjes..
We’ll see, hou jullie voor vertrek nog wel even op de hoogte…
Maar verder heb ik de afgelopen tijd natuurlijk ook wel weer het een en ander meegemaakt…Laat ik beginnen met de actieve activiteiten…zo heb ik met mn ‘divebuddies’ gelaserquest en de week daarop met de ‘die-hards’ gepaintballed op een afgelegen en verlaten spooropslagterrein, wat echt vet cool was! Ik werd wel lichtelijk fanatiek van die paintbalgun (laserquesten is dan toch een beetje nep met die lichtjes), nu kon ik tenminste écht schieten, met échte (verf) kogels..de jongens gedroegen zich natuurlijk ook echt meteen alsof ze midden in een oorlog zaten, maar wij, het meiden- team hebben ze met ons vieren de eerste game meteen flink in de pan gehakt! Heb van het hele slagveld nu, bijna twee weken later, helaas wel nog een paar flinke blauwe plekken over, maar ja, ben natuurlijk ook ‘one tough cookie’!
Verder hebben Lot en ik hebben ons zoveelste sportieve projectje opgezet. Van basketballen is het hier al helemaal niet van gekomen (ze zijn me hier veel de Amerikaans-achtig fanatiek..) en na een blauwe maandag Capoeira (ik lijk soms misschien wel wat atletisch gebouwd, maar schijn bedriegd..) en wat loze aerobicsklasjes, hebben we het nu helemaal gevonden: Tannis! We hebben twee weken terug, op een druilerige zaterdag, vlak voor een bezoekje aan het Turkse stoombad (wat overigens héérlijk was, afgezien van de Oost-Europees aandoende, pezige badvrouw- ben zóó blij dat ik er geen massage bij heb genomen!) voor een prikkie tennisrackets en een paar ballen aangeschaft en zijn nu bijna iedere dag (niet overdreven, dankzij Lot’s fanatieke inslag) op de tennisbaan te vinden. Het bleek pittiger dan gedacht, maar ach, alle begin is zwaar, en het is wel errug relaxed om na een dagje studeren, met het heerlijk warme weer van de afgelopen dagen ‘een balletje te slaan’ op de baan op de campus voor onze faculteit. En het is nog gratis ook! (gotta luv it, als echte Nederlanders zijnde..) Moet zeggen dat mijn lichtelijk aangegroeide lovehandles nog niet helemaal als sneeuw voor de zon zijn verdwenen, maar.. er wordt aan gewerkt!
Een andere sportieve actie was mijn tweede poging om DE Tafelberg te bedwingen, maar dat is vorig weekend helaas weer jammerlijk mislukt..Het begon allemaal goed, zondag morgen net na negenen Lot opgehaald en meteen naar Upper Campus gehiked, alvast warm te lopen. Was op zich al een pittige wandeling en we hadden besloten om eerst een kopje koffie te drinken bij het restaurantje, alvorens het echte werk zou beginnen. Het was een heerlijke nazomermorgen en we hadden een prachtig uitzicht op Kaapstad en de noordelijke stranden, dus ach...nog een bakkie dan. Vervolgens was het 11u en toen we een local vroegen waar het startpunt van de hike naar boven precies was, zij hij meteen dat het veel te winderig was verder naar boven EN dat we veel te laat waren om uberhaupt nog te top te kunnen halen..Hij noemde nog wel wat alternatieven, maar wij dropen gedesillusioneerd af...besloten om via de zebra's die op onderaan de berg grazen maar weer op huis aan te gaan en er een studiedagje van te maken..
Gelukkig kwamen we een National Park Ranger tegen, we raakten aan de praat en toen hebben we alsnog besloten om in ieder geval een stukje de berg op te wandelen. Dat beviel echter zo goed dat we alsnog de halve berg hebben rondgelopen, een laag onder de top en onderweg hebben gepicknicked met nootjes en wijn en lekker lang van de zon hebben genoten. Het eind punt was het strand van Camps Bay, waar we na de wandeltocht om een uur of 5 neerploften voor een welverdiende Mojito EN zonsondergang...einde van een perfecte zondag..
Vorige week zijn we met een aantal van de SHAWCO meiden en een hele groep die meedoen aan ons Arts project in de township Manenberg naar een voorstelling geweest op Hiddingh Campus van UCT, waar alle kunstopleidingen zijn gevestigd. Sarah, onze 'group leader' had een budget van SHAWCO losgepeuterd, dus we hadden voor iedereen pizza, popcorn en frisdrank gehaald en gepicknicked voor de voorstelling begon. Het was zo leuk om iedereen te zien genieten en te kletsen over iedereens leven en dromen. Aan de ene kant ziet het leven van de meeste van hen er compleet anders uit, maar stiekem hebben we allemaal ook enorm veel gemeen.. Omdat we het vrijwilligersproject zelf al hadden afgerond, was dit voor Lot en mij het definitieve afscheid van 'onze' kids en dat viel best zwaar. Ik was er mentaal niet helemaal op voorbereid dat sommige meiden moesten huilen en zelfs degene die zich normaal wat stoer en stug opstelden waren zichtbaar aangedaan. Lot en ik hadden toi-toi-toi's voorbereid, om ze veel geluk en succes te wensen in de toekomst (wat je normaal in het theater ook voor elkaar doet voor de premiere voorstelling) We hadden maskers gekocht en voor iedereen een persoonlijke boodschap erop. Het was maar iets kleins, maar volgens mij kwam het gebaar en de boodschap wel aan.
Ander 'hoogtepuntje' was het gevangenisbezoek aan Goodwood Prison met een groep studenten. Ik heb inmiddels via de vakken die ik volg alweer een aardig idee gekregen over de mensonterende omstandigheden binnen het criminal justice system, maar nu mochten we voor het eerst echt een kijkje nemen. De ergste gevangenis in Cape Town is Pollsmoor, berucht om de prisongangs en 300% overcrowding, maar daar kregen we helaas geen toegang tot. Wel mochten we naar een so called 'centre of excellence' waar ze nog steeds mijn zijn 20en in een cel moeten verblijven, maar waar in ieder geval wel het een en ander aan trainingen en rehabilitatie wordt gedaan. Het was superinteressant om (ook letterlijk) een kijkje in te keuken te nemen en zowel te mogen praten met bewaarders als gevangenen.

Nog wat lichtere evenementjes:
Vorig weekend hadden een birthday party van Sarah, met het thema 'kitsch karaoke' (heb jou legendarisch thema huisfeest dan wel gemist dit jaar Pauline maar deze mocht er ook best wezen!) Na wat gegraai in mijn zeer beperkte garderobe en wat kleurrijke kleding uitleen, waren Anke, Lot en ik er helemaal klaar voor...heb me niet echt aan de karaoke gewaagd (lag niet aan mij hoor, maar aan de andere twee dames!) maar onze meegebrachte fruitpunch was een groot succes. Foto's van ons in volle glorie volgen zeer zeker binnenkort!!
Andere ding was een pizza en movie night in de Armchair (een cultureel verantwoord poppodium bij ons in de buurt) waar we onder het genot van pizza en goed gezelschap de cultfilm Groundhog Day hebben gezien, met Bill Murray. En het is Bill Murray maand, dus ondanks mijn huidige tentamenstress ga ik maandag wellicht toch ook The Life Aquatic bekijken.. het is namelijk supergezellig en het hele pizza pakketje kost nog geen 4,5 euro!

Hoopte stiekem alweer wat foto’s op de site te kunnen zetten, maar dat zit er nog ff niet in, dus zullen jullie het zolang even met deze schriftelijke update moeten doen…
Tot snel!

KUS

Tipo Tinto Rocks!!

Wattûh?! Zal het eerste reactie van de meeste van mijn lieve lezers zijn. Ik kan alvast verklappen dat het een specialiteit van Mozambique is, de verdere details volgen zo..Want ik moet natuurlijk bij het begin beginnen..Een week voor mijn geplande vertrek zat ik namelijk zwaar in de studiestress..maar nog effe daarvoor, het weekend van 1 en 2 april om precies te zijn (en JA, ik weet dat dat alweer een maand geleden is..maar het ligt me nog erg vers in het geheugen..) ben ik naar het Cape Town International Jazz Festival geweest. Het is de Kaapse versie van het North Sea Jazz Festival (voorheen ieder jaar in juli in Den Haag gehouden voor de nono’s) en het droeg voorheen ook deze naam. Maar Zuid-Afrika heeft wederom de Nederlandse vinger uit de pap getrokken en organiseert het jazzfestival sinds vorig jaar helemaal zelf. En het was súper! De afgelopen twee jaar ben ik met m’n papa gaan genieten van de likes of o.a. Ibrahim Ferrer, James Brown, Alicia Keys en JA, ook wat echte jazz klassiekers.. Nu ik in Kaapstad studeer moet ik het dit jaar helaas missen, maar deze tweedaagse Afrikaanse versie maakte het zeker goed. Ik vond het erg leuk om eindelijk eens in aanraking te komen met wat echte Afrikaanse muziek, wat meer echte Afrikaanse nieuwe mensen te leren kennen en natuurlijk te genieten van een echt lekker Afrikaans hapje en drankje..Ik zal jullie niet vermoeien met al de namen van de bands die ik heb gehoord, maar wel zeker wat van de muziek mee naar huis brengen..De enige die ik heb gezien en die jullie mogelijk kennen zijn de Mama Africa van de Afrikaanse muziek: Miryam Makeba EN onze Nederlandse hiphop trots Relax, wat natuurlijk ook weer vet relaxed was!
Ik zou eigenlijk met Lot gaan, maar haar oma was helaas net overleden, dus die moest overhaast terug naar Nederland. Uiteindelijk ben ik met haar Noorse huisgenootje en muziekfreak Mari gegaan, wat erg gezellig was.
Maar goed, eenmaal terug op aarde vanuit de muziekhemel, moest ik nog een paar dagen flink aanpoten voor mijn vertrek naar Mozambique. Ik had namelijk mijn eerste echte deadline voor een paper en een presentatie voor mijn masterclass op donderdag (mind you, deze klasgenoten zijn niet te vergelijken met mijn lieve medemasterstudentjes in Nederland, maar onder andere twee advocaten, twee magistrates (soort rechters in SA) en een social worker). Ik voel me als jongste in de klas van 12 dus behoorlijk het groentje, wat de stress er niet minder op maakte.. Uiteindelijk was ik donderdag min of meer mentaal klaar voor mijn presentatie, maar op papier dus nog totaal niet. Gelukkig waren er natuurlijk veel te veel mensen om hun onderzoeksbevindingen te presenteren en tja, wie ben ik dan om me als vrijwilliger op te werpen?? Ik kwam er uiteindelijk dus met een sisser van af (mijn vader zou weer zeggen dat ik ook voor het geluk geboren ben..)
Donderdagavond even lekker naar de film, Syriana met m’n huisgenootje Anke. En dat was niks zwijmelen bij George Clooney, want die was ineens een uitgezakte man van middelbare leeftijd. Dat was eigenlijk maar goed ook, want het verhaal over vuile spelletjes in het Midden Oosten was behoorlijk complex (wel een goede film trouwens!)
Anyway…na een nacht lang al mijn luchtige topjes, rokjes, bikini’s én bussen muggenspray in te hebben gepakt was ik er klaar voor: Op naar Mozambique!!

Ik zie net dat het alweer een flinke lap tekst geworden is, dus als je wilt is dit misschien een goed moment om nog effe een bakkie koffie of thee in te schenken, voor je doorgaat met lezen…

Ik moet bekennen dat het begin van de trip lichtelijk rampzalig was. Ik kom natuurlijk gehaast zoals altijd, iets na tienen aan op de parkeerplaats bij de duikclub van UCT. In de laatste infomail hadden ze er namelijk nadrukkelijk op gehamerd op tijd te komen, want anders zou er wat zwaaien! Maar naar een aanstonds vertrek zag het er helaas niet bij mijn aankomst. Wél zag ik mensen die het hadden gepresteerd om in de korte tijd dat ze op waren al 4 biertjes naar binnen te werken.. Wat in de periode daarop volgde is gelukkig inmiddels uit m’n geheugen gevaagd. Niet omdat ik me ook maar meteen aan ‘het bieren’ heb overgegeven, maar vanwege een ‘mental block’. De bus reed uiteindelijk namelijk pas bepakt en bezakt de parkeerplaats af om kwart over drie ’s middags!!! Als je je het nog goed kan herinneren, heb ik in een eerder bericht gemeld dat een aantal dingen hier wat trager verlopen..maar een vertraging van een studentenbusreis van 5 uur?!
Goed dat was genoeg gezeur van mijn kant..Alhoewel..de busreis die ik me voorstelde als zo een die pubers maken naar Lloret (en ik altijd angstvallig heb gemeden..) was niet overdreven bijna dubbel zo erg en zeker drie keer zo lang..Door veelvuldig alcohol gebruik van met name een aantal van mijn medepassagiers, moesten we namelijk om het half uur stoppen, wat werd voorafgegaan door een enorm gekrijs “Peeeee-breeaak!!” Daarnaast stopten we zaterdagnacht (na al ruim 32 uur in de bus) voor een overnachting in een bed (finally!) in een hostel in Maputo, de hoofdstad van Mozambique. Nou denk je misschien, maar kind, dan ben je d’r toch al bijna…Nee hoor, grapje! Want de volgende morgen was het weer rap de bus in (en echt, die was me toch oncomfortabel! 5 stoelen ipv 4 op een rij, stoelen die nog voor geen millimeter naar achteren kunnen en véél te weinig beenruimte..ik weet dat ik in Afrika ben, maar dit was gedurende bijna drie dagen uiteindelijk echt een hel!) Zondag was het uiteindelijk nog een hele dag op B-weggetjes door het binnenland van Mozambique op weg naar de kust, maar kon ik onder het genot van m’n I-pod tunes wel lekker naar buiten kijken en genieten van het landschap (en de cashewnoten, zie foto!) (Oh ja, na al het gedoe voor mijn vertrek is hij samen met mijn laptop een dag voor de Mozambique-trip met Lot mee terug vanuit NL eindelijk aangekomen).
Na nog een verkeerde afslag en detour van een uur was het om 22uur zondagavond dan uiteindelijk zover: Bamboozi’s Beach resort in Tofo!! Alle tassen, surfboards en gitaren moesten achterin de ‘bakkie’ (Zuid Afrikaans woord voor pick-up truck, zie foto).
Daarna met de rugzak op een sprintje getrokken naar de bestgelegen bamboe hut, klamboe uitgerold en op naar de bar..laat het feest nu maar beginnen! Ze hadden nog op ons gerekend voor het eten, dus we konden meteen aanvallen op de heerlijke, verse Barracuda curry die ze voor ons hadden bereid. En toen was het moment daar..Mijn eerste kennismaking met één van de lekkerste (en zeker de minst kater gevende) alcoholische versnaperingen die ik ooit gedronken: Tipo Tinto! Een Mozambiquaanse, super-cheape rum, die gemixt met cola wegdrinkt als limonade..dat is dan ook meteen het gevaarlijke aspect ervan…Maar de eerste avond heb ik het rustig aan gehouden en ben ik met een volle maag en zoete lippen van m’n drankje, tevreden gaan slapen..

Misschien nog een koffiebreak??

Dag 1 bestond na een uitgebreide slaapsessie vooral uit lekker chillen aan het strand. Wat de andere dagen trouwens ook heb gedaan als ik erbij nadenk…We hadden ’s middags een meeting om te bespreken wat er op het duikprogramma stond voor de rest van de week, want de deal was inclusief vijf duiken. En omdat er veel duikende mensen waren die in verschillende groepen moesten worden ingedeeld per niveau, was dat voor de leiding wat geregel. Uiteindelijk kwam het erop neer dat wij, de Advanced Openwater Divers, de bofkonten waren die vier ochtenden al rond tussen 7 en 9 uur het zeewater in mochten plonzen..Dat is niet erg afwijkend van normale kantooruren, maar is wel behoorlijk pittig als je bedenkt hoeveel eenheden Tipo Tinto er de avonden eraan voorafgaand doorheen gingen… Nee hoor, het lijkt nu net of de vakantie alleen maar om duiken en drinken ging, maar het ging natuurlijk om véél meer…Zon, zee en strand om er maar een paar te noemen…Het vroege duiktijdstip tijdstip had ermee te maken dat de zee dan over het algemeen kalmer is en de visibility op de diepte waarop wij duiken (tot ca. 30 meter) super is. En dat tijdstip is me maar een keer wat teveel geworden en dat was de morgen na de ons aller welbekende Full Moon Party ‘Mozambiquan Style’. En na veel water en twee banaantjes heb ik zowel mijn dagelijkse anti-seasickness tablets als mijn voedsel gewoon binnen weten te houden. Het onderwaterleven was SUPER! Zichtbaarheid van 25-30 meter (was voor dat ik in Kaapstad ging duiken, door al mijn eerdere tropische duikbestemmingen ook niet anders gewend en daarmee eigenlijk al erg verwend moet ik zeggen) Mooie zachte koralen en prachtige kleurrijke vissen..onbeschrijfelijk mooi eigenlijk. Een van de duikspots was genaamd de Chamber of Secrets, en zat ook echt boordevol met allerlei gangetjes waar je doorheen kon zwemmen en gaatjes waar je in kon kijken en prachtige (maar ook supervadsige lelijke) vissen inzaten.
Naast veel socializen en elke avond lekker eten en drinken (de vis, oa. Barracuda en krab, kwam vers van de vissers uit het dorpje- Zie foto) zijn we een middag naar Inhambane geweest, een stadje in de buurt van Tofo en heb ik een tochtje over de lagune gemaakt met een Dhow, een Mozambiquaans zeilbootje wat dient als watertaxi naar de stad aan de andere kant van de lagune. Mozambique was in zijn geheel eigenlijk veel Afrikaanser dan ik tot dan toe in Kaapstad en omgeving had ervaren. Zelfs Maputo was veel meer wat ik me bij een grote Afrikaanse stad voor had gesteld. Alles is veel drukker, chaotischer, stoffiger, benauwder en geurender dan in Kaapstad, wat op de townships in de Cape Flats na (het laaggelegen gedeelte van Kaapstad waar direct naast de snelwegen naar de rijkere suburbs, kilometers ver krottenhuisjes staan) eigenlijk heel westers is.
Maar goed na ruim een week lang relaxen en genieten van alles wat Mozambique te bieden heeft zit er uiteindelijk weer of en….moet ik terug de bus in…Na de hel of a busride op de heenweg, hebben een aantal mensen wijselijk besloten om terug te vliegen. Moet zeggen dat ik daar ook stiekem aan heb gedacht, maar financiën en de leuke mensen die ik heb leren kennen en die wel in de bus blijven zitten, zorgen er uiteindelijk voor dat ik ervan af zie. De busrit terug was een stuk minder erg, hoofdzakelijk omdat we in twee in plaats van drie dagen terug crossen; iedereen zo gaar is van de afgelopen week dat het drinken tot een minimum blijft beperkt; een groot (drinkend) deel van de groep terugvliegt EN ik nu dus meer ruimte heb om te zitten en zelfs een soort van te liggen..
`s Avonds op tweede paasdag komen we thuis en vertrek ik meteen richting mn bedje..Na lekker te hebben uitgeslapen schiet de studiestress er ineens in…bijna twee weken niets mn studie gedaan en nog anderhalve maand en dan moet ik drie papers hebben ingeleverd en beginnen de tentamens..Aaahh!! Maar dus meteen hard aan het werk en Mozambique lijkt na een paar dagen alweer eeuwen geleden…In het weekend slaan ineens darmkrampen toe..In Mozambique gelukkig nergens last van gehad, al is dat normaal een terugkerend fenomeen als ik naar een verre bestemming vertrek. Enige soort van mazzel die ik heb is dat het voor het eerst ook echt slecht weer is. Regen en zo´n 15 graden..ben bang dat de winter hier nu eindelijk toch echt is begonnen. Breng het weekend dan ook op de bank door met een paar goeie DVD’s. Na het weekend gaat de zon gelukkig weer schijnen EN voel ik me fysiek ook een stuk beter. De week die erop volgt bestaat uit werken voor school en feestjes! Want er is al meteen een Mozambique reunie georganiseerd, waar iedereen zijn foto’s worden uitgewisseld, gevolgd door een Tipo Tinto Party; een huisfeest van een aantal mensen die ik op de trip heb leren kennen en natuurlijk: Koninginnedag! Ik ga hier eigenlijk op Lot na niet echt met Nederlanders om, niet omdat ik ze bewust mijdt, maar omdat er op UCT maar weinig rondlopen. Observeratory zit er echter vrij vol mee, dus als ik wat connecties aanspreek beland ik uiteindelijk zaterdag in de Buddha Bar, een ooit hippe loungebar, nu omgetoverd tot Nederlandse kolonie in Kaapstad. Eerste keer dat ik met zoveel Nederlanders op een plek in Kaapstad wordt geconfronteerd, allemaal in het oranje uitgedost, Nederlandse biertjes in de hand en Marco Borsato blèrend uit de speakers…Aahhh!…als ik het hier nog naar m’n zin wil gaan krijgen kan ik niet anders dan me volledig onderdompelen in het feestgedruis en proberen een inhaalslag te maken in het bierdrink gebeuren..
Verder heb ik de afgelopen weken van een echte Botswaanse maaltijd mogen genieten, met als hoofdbestanddeel en specialiteit RUPSEN!! Didi, een jongen uit Botswana die we tijdens de introductieweek hebben leren kennen, had zo zijn best gedaan, dat ik het natuurlijk niet af kon slaan en mijn fobische reacties ten opzichte van een aantal insecten nu echt onder ogen moest zien..ze leefden gelukkig niet meer, waren op een speciale manier gekruid en zongedroogd, smaakten op zich best prima, maar…die structuur…je voelt al kauwende gewoon de pootjes en golfjes van het lichaam van die enorme rups..beetje jammer…had er misschien ook niet naar moeten kijken alvorens ze in m’n mond te stoppen…Lot heeft heel moedig haar hele bord leeggegeten, maar ik heb me na een stuk of 4-5 toch meer op de vegetarische bijgerechten gericht..
Vorige week hebben Lot en ik de meiden uit onze SHAWCO groep (van het theater- vrijwilligersproject dat we in een van de townships doen) bij mij thuis uitgenodigd voor eten. Wij hebben ons deze keer meer gericht op de Mediterraanse keuken, wat volgens mij wel een succes was. Het was erg gezellig en leuk om de Zuid-Afrikaanse meiden steeds beter te leren kennen. Het is echt een leuke gemengde groep, iedereen komt vanuit een ander deel van het land, heeft een ander kleurtje en een andere achtergrond.
Inmiddels heb ik eindelijk mijn presentatie gehouden, wat gelukkig prima ging en ben ik druk bezig met het schrijven van mijn volgende paper. Het weer was de afgelopen week weer super, heb me nogmaals aan het surfen gewaagd en ben gister naar het Cape Town Wine & Cheesefestival geweest in Waterfront. Was bang dat het een beetje ‘fout’ zou zijn, aangezien de Waterfront de gerestaureerde oude haven is, volgepropt met winkels en restaurants en feitelijk niets meer dan een touristtrap. Maar het was errug geslaagd, superlekkere Zuid-Afrikaanse wijntjes geproefd en smaakvolle kaasjes gegeten. Het weer is vandaag weer ff wat minder, wat een goed excuus is om me dit weekend met wat serieuzere zaken bezig te houden..
Anyways…hoop dat de ellenlange verhalende update een beetje boeiend was..hieronder heb ik weer een aantal kiekjes toegevoegd..Tot gauw!

Op naar Mozambique!

Onderweg met de bus vanuit het binnenland van Zuid-Afrika.
Een van de beruchte "peeee-breeaaaks!" (plaspauzes) wat voor de jongens toch altijd weer een stuk eenvoudiger blijkt dan voor de dames..Kijk nou! Hier kunnen wij toch nergens even prive onze behoefte doen!

Op reis door Mozambique

Onderweg in Mozambique stoppen we voor (maar weer eens) een pee-break, en worden we door de locale kinderen zakken vol gebrande cashewnoten te koop aangeboden..een zeer aangename snack!

Met de locale watertaxi-slash-zeilboot over de lagune bij Inhambane, Mozambique

Impressies van Tofo

Na bijna drie volle dagen de laatste lootjes..een bakkie ride naar Bamboozi's!!
De relaxte bamboehutjes @ Bamboozi's (met klamboe!)
Zonsopgang vanaf het strand..voor de deur!!

Locals

Een scheetje die ik vond op de markt van Inhambane. Had 'm bijna mee naar huis genomen...

Ik wilde stiekem ff een foto maken van de fisherman die onze avondmaaltijd kwam afleveren bij Bamboozi's, maar meneer stond erop om trots, met zijn vangst, voor me te poseren..

Een van de zeer jonge Mozambiquaanse surfgoden..locale jongetjes die, net als wij, ook paasvakantie hadden en hun dagen op het strand doorbrachten met het verkopen van kettinkjes met schelpjes en vooral met veel surfen op hun piepschuimen surfboardjes..Not a worry in the world..what a life!!

Mijn 'Divecrew'

Geploeter om de duikboot elke ochtend de zee in te duwen met z'n allen, werd beloond met de prachtige onderwaterwereld van Mozambique!

Blauwe Beauty

Daar is 'ie dan eindelijk: onze Blauwe Beauty! Is het geen scheetje?! Ik ben druk bezig al poserend de clico voor de deur te parkeren, want ook hier wordt heel relaxed elke week de vuilnis opgehaald. Anke slaapt achter het grote raam hier aan de voorkant en mijn kamertje is aan de achterkant van het huis. Foto's van binnen zijn er nog niet, want we kunnen gelukkig nog de meeste dagen en avonden doorbrengen op ons patiootje achter!


Enne..Tja, jullie wilden wat foto's met mij er op, nou daar zijn ze dan.. Ik maak liever zelf foto's dan dat ik erop sta, wat altijd resulteert in gekke bekken op de meest onverwachte momenten, zoals hier op het strand van Clifton (zie andere foto)..Betrapt, stiekem genietend van een Giant Chocolate Muffin!

Goeie tijden @ Mozambique!

En nog een briljante foto van mij! Moet zeggen dat ik op dit moment al enige heerlijke Tipo Tinto's op had (zie het jampotglas onderaan de foto) en het een avond was van ultieme gelukzaligheid, zo een die er maar zo nu en dan voorbij komt..

















Dit was een van de party weirdo's tijdens de Full Moon Party. Not quite like Koh Phangan-Thailand, maar wel a hell of a lot of fun! En kijk is wie er linksachter meneer stiekem naar hem staat te gluren..

Lion's Head, gezien vanaf Table Mountain

Een hike up Table Mountain kan natuurlijk niet uitblijven, dus trekken Lot en ik er op uit..maar we waren iets te enthousiast in onze plannen om 'even' naar de top te wandelen voor zonsondergang..dus drinken we ons glaasje wijn maar wat eerder, want zo'n berg in het donker naar beneden is toch wel errug donker...gelukkig hebben we veilig de pimpelpaarse auto aan de voet van de berg gehaald, die we hadden geleend en weet ik 'm ook nog eens al crossend aan de linkerkant weer thuis af te leveren...

Cape Town by night

Kijk nou toch wat een kiekjes!! Dit is nou "m'n stadjie" bij opkomende volle maan, gezien vanaf de top van Lion's Head..is het geen beauty?! Je zou bijna vergeten dat er miljoenen mensen beneden de armoedegrens leven, ergens in een golfplaten hutje op de Cape Flats en dat gangs elkaar bij het ondergaan van de zon het leven na staan...Maar goed.. that's life in vibrant Cape Town!
Maar, de foto's zijn goed gelukt toch?!

Hike up Lion's Head

Vol goede moed begonnen we met een groepje de klim naar de top van Lion's Head voor een picknet bij zonsondergang...Tafelberg was te voor de hand liggende en Lion's Head ligt er tegenover, waardoor je een prachtig uitzicht hebt op de stad aan de ene kant (zie foto met Lot en mij op de top) en de Tafelberg en Twelve Apostels aan de kant van Camps Bay en Clifton Beaches aan de andere kant. En voor de duidelijkheid: de Twelve Apostels zijn de 12 koppen op de bergrug die je op de tweede foto kunt zien en dus niet die rotspartij met dezelfde naam langs de kust tussen Melbourne en Adelaide in Australie!)

'Mijn' Universiteit: UCT

Hier wat foto's om een indruk te krijgen van de universiteitscampus.. Het is een waarschijnlijk volgens het zelfde model als in de VS, waarbij alle faculteiten en een groot deel van de accomodatie voor studenten zich op 1 terrein bevindt. Tijdens de lunch is het op 'upper campus' waar de meeste faciliteiten zich bevinden vaak stampes druk (zie foto hierboven) De rechten faculteit bevindt zich echter op het rustigere 'middle campus' waar ook de sportvelden liggen. Ik verwachte stiekem een onwijs mooi oud pand, net als op upper campus, omdat de rechtenfaculteit vaak een van de oudste faculteiten is van een universiteit..maar helaas...het is nog net niet zo lelijk als de VU...(zie 1e foto hierboven), maar binnen is het er prima toeven en ook de bieb is erg relaxed en ruim opgezet, met nieuwe computers met flatscreens en USB-stick poorten (waar de VU ernstig in tekort schiet!) Koffie komt nog net niet uit een automaat, maar is alsnog niet te zuipen, dus na de eerste caffeineshot loop ik meestal na het eerste of tweede college alsnog naar upper campus om tegen de achtergrond van 'De Berg' te genieten van een degelijke cappucino...Vol trots is dit volgens mij echt de mooiste locatie EVER die een student zich maar kan wensen!