Howzit?!

Wat vliegt de tijd toch! Ik heb het gevoel dat mijn Afrikaanse avontuur er al weer bijna opzit! Is gelukkig niet helemaal waar, want mijn ouders komen over drie weken naar Kaapstad, zodat ik ze alle mooie plekjes die ik hier heb ontdekt en alle leuke mensen die ik hier heb ontmoet kan laten zien. En daarna gaan we erop uit met de auto, waarschijnlijk via de Winelands, Whalewatchen en de Garden Route en dan op weg naar de tropische oorden van de Wild Coast en St. Lucia Wetlands bijna vier weken later te eindigen met het spectaculaire Krugerpark en de criminele capital- Josie (zoals Jo’burg of Johannesburg hier ook wel liefkozend wordt genoemd)
Erg veel om naar uit te kijken dus, maar ondertussen komt het einde van het semester steeds dichterbij en zit ik midden in de tentamenstress (1 al gehad, 1 nog te maken en nog 1 goeie paper- eigenlijk twee, maar die andere, hoe interessant het onderzoek ook is, zie ik tijdstechnisch niet helemaal meer zitten- moet wel leuk blijven natuurlijk!). Daarnaast beginnen veel mensen zich al mentaal voor te bereiden op hun naderende vertrek. Mijn huisgenootje Anke vertrekt bijvoorbeeld al a.s. maandag, gevolgd door Caro op woensdag en Lot op zondagmorgen (snif, snif). Heb gelukkig nog wel een enorme farewell party volgende week donderdag met een enorme groep internationale studenten die ik heb leren kennen, dus da’s wel relaxed, maar ja daarna, een groot zwart gat…ben al druk bezig dat gat van een kleine twee weken tot mn ouders komen te dichten en ga OF naar de Okavanga Delta in Botswana en Victoria Falls in Zimbabwe/Zambia via een georganiseerde overland tour OF met drie anderen op een roadtrip naar de Kalahari woestijn en national parks in Namibie….wat een keuze hè! Kijk wel weer op tegen een wekenlange malariakuur, visa gedoe enzo, vooral omdat ik nu nog effe met andere dingen bezig moet én wil zijn en de malariakuur, ondanks dat ik geen moeilijke wanen enzo heb gekregen, waren mijn ‘digestive system’ het niet helemáál eens met al die giftige stofjes..
We’ll see, hou jullie voor vertrek nog wel even op de hoogte…
Maar verder heb ik de afgelopen tijd natuurlijk ook wel weer het een en ander meegemaakt…Laat ik beginnen met de actieve activiteiten…zo heb ik met mn ‘divebuddies’ gelaserquest en de week daarop met de ‘die-hards’ gepaintballed op een afgelegen en verlaten spooropslagterrein, wat echt vet cool was! Ik werd wel lichtelijk fanatiek van die paintbalgun (laserquesten is dan toch een beetje nep met die lichtjes), nu kon ik tenminste écht schieten, met échte (verf) kogels..de jongens gedroegen zich natuurlijk ook echt meteen alsof ze midden in een oorlog zaten, maar wij, het meiden- team hebben ze met ons vieren de eerste game meteen flink in de pan gehakt! Heb van het hele slagveld nu, bijna twee weken later, helaas wel nog een paar flinke blauwe plekken over, maar ja, ben natuurlijk ook ‘one tough cookie’!
Verder hebben Lot en ik hebben ons zoveelste sportieve projectje opgezet. Van basketballen is het hier al helemaal niet van gekomen (ze zijn me hier veel de Amerikaans-achtig fanatiek..) en na een blauwe maandag Capoeira (ik lijk soms misschien wel wat atletisch gebouwd, maar schijn bedriegd..) en wat loze aerobicsklasjes, hebben we het nu helemaal gevonden: Tannis! We hebben twee weken terug, op een druilerige zaterdag, vlak voor een bezoekje aan het Turkse stoombad (wat overigens héérlijk was, afgezien van de Oost-Europees aandoende, pezige badvrouw- ben zóó blij dat ik er geen massage bij heb genomen!) voor een prikkie tennisrackets en een paar ballen aangeschaft en zijn nu bijna iedere dag (niet overdreven, dankzij Lot’s fanatieke inslag) op de tennisbaan te vinden. Het bleek pittiger dan gedacht, maar ach, alle begin is zwaar, en het is wel errug relaxed om na een dagje studeren, met het heerlijk warme weer van de afgelopen dagen ‘een balletje te slaan’ op de baan op de campus voor onze faculteit. En het is nog gratis ook! (gotta luv it, als echte Nederlanders zijnde..) Moet zeggen dat mijn lichtelijk aangegroeide lovehandles nog niet helemaal als sneeuw voor de zon zijn verdwenen, maar.. er wordt aan gewerkt!
Een andere sportieve actie was mijn tweede poging om DE Tafelberg te bedwingen, maar dat is vorig weekend helaas weer jammerlijk mislukt..Het begon allemaal goed, zondag morgen net na negenen Lot opgehaald en meteen naar Upper Campus gehiked, alvast warm te lopen. Was op zich al een pittige wandeling en we hadden besloten om eerst een kopje koffie te drinken bij het restaurantje, alvorens het echte werk zou beginnen. Het was een heerlijke nazomermorgen en we hadden een prachtig uitzicht op Kaapstad en de noordelijke stranden, dus ach...nog een bakkie dan. Vervolgens was het 11u en toen we een local vroegen waar het startpunt van de hike naar boven precies was, zij hij meteen dat het veel te winderig was verder naar boven EN dat we veel te laat waren om uberhaupt nog te top te kunnen halen..Hij noemde nog wel wat alternatieven, maar wij dropen gedesillusioneerd af...besloten om via de zebra's die op onderaan de berg grazen maar weer op huis aan te gaan en er een studiedagje van te maken..
Gelukkig kwamen we een National Park Ranger tegen, we raakten aan de praat en toen hebben we alsnog besloten om in ieder geval een stukje de berg op te wandelen. Dat beviel echter zo goed dat we alsnog de halve berg hebben rondgelopen, een laag onder de top en onderweg hebben gepicknicked met nootjes en wijn en lekker lang van de zon hebben genoten. Het eind punt was het strand van Camps Bay, waar we na de wandeltocht om een uur of 5 neerploften voor een welverdiende Mojito EN zonsondergang...einde van een perfecte zondag..
Vorige week zijn we met een aantal van de SHAWCO meiden en een hele groep die meedoen aan ons Arts project in de township Manenberg naar een voorstelling geweest op Hiddingh Campus van UCT, waar alle kunstopleidingen zijn gevestigd. Sarah, onze 'group leader' had een budget van SHAWCO losgepeuterd, dus we hadden voor iedereen pizza, popcorn en frisdrank gehaald en gepicknicked voor de voorstelling begon. Het was zo leuk om iedereen te zien genieten en te kletsen over iedereens leven en dromen. Aan de ene kant ziet het leven van de meeste van hen er compleet anders uit, maar stiekem hebben we allemaal ook enorm veel gemeen.. Omdat we het vrijwilligersproject zelf al hadden afgerond, was dit voor Lot en mij het definitieve afscheid van 'onze' kids en dat viel best zwaar. Ik was er mentaal niet helemaal op voorbereid dat sommige meiden moesten huilen en zelfs degene die zich normaal wat stoer en stug opstelden waren zichtbaar aangedaan. Lot en ik hadden toi-toi-toi's voorbereid, om ze veel geluk en succes te wensen in de toekomst (wat je normaal in het theater ook voor elkaar doet voor de premiere voorstelling) We hadden maskers gekocht en voor iedereen een persoonlijke boodschap erop. Het was maar iets kleins, maar volgens mij kwam het gebaar en de boodschap wel aan.
Ander 'hoogtepuntje' was het gevangenisbezoek aan Goodwood Prison met een groep studenten. Ik heb inmiddels via de vakken die ik volg alweer een aardig idee gekregen over de mensonterende omstandigheden binnen het criminal justice system, maar nu mochten we voor het eerst echt een kijkje nemen. De ergste gevangenis in Cape Town is Pollsmoor, berucht om de prisongangs en 300% overcrowding, maar daar kregen we helaas geen toegang tot. Wel mochten we naar een so called 'centre of excellence' waar ze nog steeds mijn zijn 20en in een cel moeten verblijven, maar waar in ieder geval wel het een en ander aan trainingen en rehabilitatie wordt gedaan. Het was superinteressant om (ook letterlijk) een kijkje in te keuken te nemen en zowel te mogen praten met bewaarders als gevangenen.

Nog wat lichtere evenementjes:
Vorig weekend hadden een birthday party van Sarah, met het thema 'kitsch karaoke' (heb jou legendarisch thema huisfeest dan wel gemist dit jaar Pauline maar deze mocht er ook best wezen!) Na wat gegraai in mijn zeer beperkte garderobe en wat kleurrijke kleding uitleen, waren Anke, Lot en ik er helemaal klaar voor...heb me niet echt aan de karaoke gewaagd (lag niet aan mij hoor, maar aan de andere twee dames!) maar onze meegebrachte fruitpunch was een groot succes. Foto's van ons in volle glorie volgen zeer zeker binnenkort!!
Andere ding was een pizza en movie night in de Armchair (een cultureel verantwoord poppodium bij ons in de buurt) waar we onder het genot van pizza en goed gezelschap de cultfilm Groundhog Day hebben gezien, met Bill Murray. En het is Bill Murray maand, dus ondanks mijn huidige tentamenstress ga ik maandag wellicht toch ook The Life Aquatic bekijken.. het is namelijk supergezellig en het hele pizza pakketje kost nog geen 4,5 euro!

Hoopte stiekem alweer wat foto’s op de site te kunnen zetten, maar dat zit er nog ff niet in, dus zullen jullie het zolang even met deze schriftelijke update moeten doen…
Tot snel!

KUS