Voorlopig laatste update vanuit South Africa..

Dag lieve allemaal!

Ik had jullie vol goed moed beloofd jullie te laten weten wat mijn reisplannen zouden worden voordat mn ouders kwamen. Had bergen plannen en opties rondom Victoria Falls en de Okavango Delta in Botswana of toch met de Nederlandse meiden op roadtrip naar Namibië..maar the truth is..dat ik heb besloten lekker helemaal niet te gaan! Na mijn tentamens had ik nog zware paperstress, maar tegelijkertijd veel te veel leuke feestjes en andere bezigheden, waardoor het niet helemaal lekker wilde vlotten en ik niet op tijd klaar was voor de trip. Had namelijk besloten om met die meiden naar Namibie te gaan, hadden al een supercoole 4×4 gehuurd (met uitvouwbare tent op het dak en braai in de bak!!) en het reisplan al helemaal uitgestippeld. Maar ik wilde nog van alles doen met vrienden die langzaam allemaal huiswaarts gingen vertrekken en het WK was natuurlijk ook begonnen…kortom..veel studie-ontwijkend-gedrag waardoor het einde van de paper over alternatieve straffen voor kinderen in Zuid-Afrika maar niet in zicht kwam..
Ok, ik moet toegeven dat dit maar een deel was van de reden waarvoor ik de boel een dag voor vertrek heb afgeblazen… Ik ben namelijk regelmatig redelijk besluiteloos en wil het liefst alles.., allemaal.. en als het effe kan ook tegelijkertijd…Maar ik had me nu helemaal ingesteld op de roadtrip met de girls en had er ook echt helemaal zin in..(echt!)..totdat na bijna 5 maanden in Zuid Afrika het door mij voor onmogelijk gehouden, dan toch ineens gebeurde…en ik die hele leuke jongen tegenkwam..Wat ik me voorgenomen had NIET te doen en me ook prima afging, gebeurde uiteindelijk dan toch..ben volgens mij zelfs een beetje verliefd..haha!, coole Chris, die zich lange tijd niet meer echt emotioneel mee liet slepen via een of andere scharrel, nu op de valreep toch plotseling hals over kop.. Het is gelukkig volgens mij wederzijds en behalve dat hij de plee bril consequent omhoog laat staan in m’n huisje, heb ik nog niks ontdekt waarmee ik niet heel graag zou willen leven…
Maar niet gevreesd…ik kom de 29e wel gewoon terug hoor…moet er tenslotte het komende half jaar nog wel even een scriptie (of twee) uit poepen..maar daarna ligt de wereld natuurlijk wel helemaal voor me open..

Voor verdere details verwijs ik jullie allen graag naar mijn HOMECOMING-SLASH-BIRTHDAY-BASH, op mijn verjaardag, zondag 30 juli aanstaande..wanneer ik onder het genot van een hapje en een drankje met alle liefde nadere details en foto’s ter inzage verstrek, zowel over mijn lover als over al het andere wat ik de afgelopen half jaar heb meegemaakt! Dus schrijf maar vast in je agenda, want de tijd vliegt! ZONDAG 30 JULI 2006, vanaf een uurtje of twee, inmiddels traditiegetrouw in het park bij mij in de buurt (wat dit jaar dus het VONDELPARK) is. Jullie zijn allemaal van harte welkom, lijkt me superleuk om iedereen dan weer te zien! Als het goed is, is mijn Nederlandse mobiele nummer nog steeds in de lucht, dus laat me via de mail of sms maar weten of je komt…

Dan nog even over de afgelopen paar weken, want mijn ouders en zusje hebben eind juni twee continenten doorkruist om mij hier in Zuid Afrika op te komen zoeken. We zijn eerst een week in Kaapstad geweest, waar ik ze op onze gemak alles heb kunnen laten zien. Lekker uiteten bij mijn favoriete restaurantje, A Touch of Madness in Observatory; naar een kindertehuis in Kayelitsha, het grootste township in Kaapstad; campustour rond UCT en omgeving; met de cable car naar de top van de Tafelberg; een braai op het terras van ons megaluxe-appartement-voor-een-prikkie in ‘de Waterkant’; een indrukwekkend bezoek aan Robbeneiland; een tour rond de Cape Peninsula met zijn pinguins, baboons en struisvogels; met de auto Southern Right Whale-watching in Hermanus en winetasting in Paarl en Franschoek.
Daarna zijn we in sneltreinvaart de commercieel maximaal uitgebuite Gardenroute naar het oosten afgecrosst naar de Transkei oftewel de Wildcoast in de Eastern Cape. Onderweg hebben we wel nog heel cool een treetop canopytour gedaan, waarbij we met een gids aan enorme kabels twintig meter hoog door het beschermde Tsitsikamma oerwoud zijn gezoefd.
Onze eerste stop in de Transkei was CoffeeBay, een schattig klein baaitje, in het midden van een prachtig golvend landschap vol met rondavels (=kleine, ronde, klei-stenen hutjes). We sliepen officieel in CoffeeShack Backpackers, maar zij hadden naast de standaard 8-persoons ‘dorms’ ook schattige rondavels en voor ons zelfs een schattig miniboerderijtje boven op een heuvel, met uitzicht over de baai…super! We dachten na alle slingerweggetjes en heuvels al wat ‘of the beaten track’ te zijn gekomen, maar dit kon nog veel meer, toen we vervolgens naar Bulungula Lodge vertrokken..We hadden geregeld dat we met een 4×4 werden opgehaald, omdat het laatste stuk niet te doen zou zijn met onze vette Toyota Corolla. Afgezien van dat de ‘dirtroad’ eindeloos lang duurde, vond ik het allemaal wel meevallen, tot een paar kilometer voor de lodge…waar we vervolgens dus ook nog ruim een uur over hebben gedaan, maar wat wel voor het eerst écht een beetje als Afrika aanvoelde. In Bulungula zelf was het echt héérlijk! Er was niets anders dan een stuk of 8 rondavels en in de lodge zelf waren lekkere chill-out plekjes, een openhaard, een zelf-service bar en een boel interessante en leuke mensen van over de hele wereld. Dat was dus even lekker relaxen en wat Xhosa cultuur snuiven, via een village-tour door een van de jongens uit het dorp, die ons mee heeft genomen naar onder andere een Xhosa familie en de ‘grass-hut’, waar Xhosa jongens verblijven die net besneden zijn en hun aantal maanden durende initiatie ritueel aan het doorlopen zijn. Volgende bestemming is Port St. Johns, waarvan iedereen tegen ons heeft gezegd dat het zo’n geweldige plaats is, vol met freaks en hippies en prachtige natuur en hike opties. Freaks komen we er inderdaad wel tegen en misschien ligt het aan de betrokken lucht en ons rottige hostelbedje, maar naar een nacht hebben we het wel gezien. En dus op naar surf en strand-mecca Durban in de provincie KwaZulu Natal. We staan een grote cultuurshock te wachten als we tegen het begin van de avond deze wereldstad binnen komen rijden met hoogbouw ala de Costa del Sol…beetje jammer na de heuvels en rondavels van de Transkei…Na wat moeilijke matrasjes en krakkemikkige lattenbodempjes wel weer effe een paar nachtjes in een fijn Bed&Breakfast. En Kate en ik gaan aan de hand van een paar leuke adresjes uit de Rough Guide proberen het befaamde Durbanse nachtleven onveilig te maken..(ben inderdaad trouwens overstag gegaan en niet langer trouw gebleven aan ‘de bijbel’ voor iedere zichzelf respecterende reiziger…de Lonely Planet..) Alhoewel de Rough Guide alles meevalt, was dit helaas voor het Durbanse nachtleven niet het geval..Na wat sight-seeing en souvenir shopping nemen we even de tijd om het plan voor de laatste weken uit te stippelen. Want steden en dorpjes zijn leuk, maar we moeten natuurlijk ook wat van South Africa’s wildlife te zien krijgen..
Terwijl ik dit zit te typen bij de openhaard met m’n laptopje op schoot ben ik aan het bijkomen van een 2-daagse trip naar de Drakensberg en Lesotho. Midden in Zuid Afrika reizen ineens een aantal enorme, puntige bergen omhoog, genaamd de Drakensberg. Daarbinnen ligt een landje ter grootte van België, voor 75% bestaande uit gebergte en volledig omringd door Zuid Afrika, genaamd Lesotho. En dáár zijn wij dus heen geweest..4 paspoortstempels, wintertenen, zadelpijn van het paardrijden en een aantal prachtige herinneringen rijker zijn we nu dus weer terug. We zijn met een gehuurde gids en 4×4 de indrukwekkende Sani-pass opgereden en we hebben een volle dag doorgebracht met de familie Mkune en hun leefgemeenschap. Ondanks dat het f&$#g! freezing was zodra de zon verdween, was het echt super! De gemeenschap leeft echt nog zoals ze dat waarschijnlijk twee honderd jaar geleden ook deden, van de veeteelt, schapenwol en het verbouwen van groentes op de hooggelegen akkertjes. Besotho (zo heet het volk van Lesotho; ze spreken Sesotho en één Besotho is een Masotho..dan weet je dat ook weer..) zijn echt súpervriendelijk en warm en omdat het verblijf van mensen in hun dorpje Matsoaing de gemeenschap in zijn geheel steunt, werden we overal mee naar toe genomen om mensen te ontmoeten, zoals de tradional en spiritual healer van het dorp en traditionele dansen van de vrouwen in hun huisjes mee te maken. De ligging is echt onbeschrijfelijk mooi en er is dan ook een fotororolletje of twee doorheen gegaan de afgelopen twee dagen.
Al was het ’s nachts al beneden het vriespunt, schijnt er nu écht een koud front aan te komen en zijn we dus ook wel weer net op tijd weg. Ik mag eigenlijk ook niet klagen, want het is ten slotte officieel winter hier. Maar morgen gaan we op weg naar de tropische kustregionen, om via de St. Lucia Wetlands onder meer nijlpaarden en krokodillen te gaan bewonderen en via Hluwehluwe Umfolozi (spreek uit: “Sloesloe-ie oemfolozie”) hopelijk de ‘Big-Five’ te spotten. Ik ben denk ik al blij met wat giraffen en een zebra.. alhoewel.. een leeuw van dichtbij in het wild lijkt me toch ook wel supercool…We shall see..eerst maar eens effe letterlijk lekker onder de wol en dan zien we morgen wel weer verder..
Zal een poging wagen ergens volgende week nog een update te plaatsen, maar anders zullen jullie m’n verhalen over een week of twee maar weer ‘live’ aan moeten horen…Ik hoop dat jullie in ieder geval met plezier mijn eerste heuse blog hebben bekeken en gelezen en je door mn ellenlange lul-verhalen hebt door kunnen worstelen..Ik heb er in ieder geval van genoten! En natuurlijk thanx voor al jullie reacties en mailtjes de afgelopen paar maanden, helemaal fijn! Tot snel, MMWAH!!